Kustmarathon Zeeland: Week -2

Deze week is niet geworden waar ik er vooraf op gerekend had. Vrijdagmorgen werd ik opgebeld met de mededeling dat mijn vader met hartritmestoornis in het ziekenhuis was opgenomen. Hij was donderdagavond op weg naar huis met de fiets gevallen (door de hartritmestoornis). Hij is ter plaatse gereanimeerd en lig momenteel (maandagmorgen 19 september) in een soort coma. Het wordt nu afwachten hoe hij hier uitkomt, want daar is op dit moment nog geen zinnig woord over te zeggen. Hoe dan ook zal dit de aanloop naar de Kustmarathon danig verstoren en wellicht doen besloten om niet te lopen (maar voorlopig gaan we daar nog niet van uit).

Hieronder het 'gebruikelijke' verslag van de afgelopen week.
Maandag geen lopen, geen film, dus gewoon rust.
Dinsdag naar de club geweest, waar er 'looptechniek en tempo-opdrachten' op het programma stond. Op zich een hele mooie training, ware het niet dat de weergoden besloten om het na een uur wat extra pittig te maken door wat water naar beneden te gaan gooien. Bij thuiskomst was er niets meer droog, oftewel tot op de onderbroek doorwaternat. Zelfs Louise had de pech om vanaf het ns-station naar huis (fiets en nog geen 3 km) als een verzopen kat thuis te komen. Samen trokken we een aardig spoor van water vanaf de deur tot de badkamer.
Woensdag een rondje van bijna 10km 'thuis' gelopen.
Donderdag zijn we samen richting Vlissingen vertrokken. We hadden twee dagen Film by the Sea gepland, die volgens planning begon met een strandloop van een dik uur. Gestart vanaf Hotel Truida (waar we een kamer voor één nacht geboekt hadden). Het was schitterend weer, een mooi zonnetje, weinig wind en een goede temperatuur om te rennen. Na een kleine 14 kilometer was ik weer 'thuis'. Na een flinke uitsmijter gegeten te hebben, gingen we op weg naar de bioscoop (zo'n 100 meter lopen vanaf het hotel). De eerste film was Sonny Boy, een aangrijpende film met een paar minpuntjes (acteerwerk, geloofwaardigheid). Daarna naar Beginners, een mooie film met goed acteerwerk, alleen de titel dekte niet helemaal de lading, want we hadden verwacht dat de vader tijdens het verhaal 'uit de kast' zou komen, maar dat was eigenlijk al gebeurd. Als slotfilm zijn we naar Toast geweest, helaas zonder ondertiteling. Maar dat mocht de pret niet drukken, een echte Engelse film over topkok Nigel Slater. Leuk en tegelijkertijd droevig om te zien hoe een 'concurrentiestrijd' tussen zoon en stiefmoeder verloopt.
De vrijdag begon dus met de mededeling dat mijn vader in het ziekenhuis was opgenomen, waardoor we een beetje hals over kop richting Numansdorp (woonplaats pa) vertrokken om bij zijn kleindochter en daarna bij zijn zus te horen wat er gebeurd was. Daarna naar het ziekenhuis om te zien hoe hij er bij lag (niet fraai). Al met al een warrige en hectische dag.
Zaterdag toch nog een rondje wezen lopen, tenslotte heeft het weinig zin om de hele tijd in het ziekenhuis te zijn (vooral omdat pa in een soort slaap wordt gehouden). Het lopen deed me wel goed, het hoofd kon ook een beetje leegwaaien. Tegen het begin van de avond naar het ziekenhuis (waar nog niks te vermelden was) en daarna toch maar 'gewoon' naar Feyenoord tegen De Graafschap.
Zondag hebben we beide van nood een deugd gemaakt. Louise vertrok zo rond twaalven wandelend richting het ziekenhuis en ik een uurtje later (ik heb even wat langer gewacht omdat het op het moment dat ik wilde vertrekken het behoorlijk hagelde - Louise heeft daar onderweg geen last van gehad). Louise was er ruim (twee minuten) voor mij, dus dat hadden we mooi ingeschat. De afstand, over de kortste route, was 12,5 kilometer. Over mijn vader nog niet veel nieuws (geen koeling meer sinds zaterdag en slaapmedicatie gestopt vanaf zondagochtend). Na een uurtje weer terug richting huis, ik deze keer via de Maastunnel en Louise over de Brienenoordbrug. Deze keer was ik ruim voor Louise thuis en heb er voor kunnen zorgen dat het eten precies op tijd klaar was (start Studio Sport om zeven uur).
Al met al dus een hectisch weekje. Aantal loopkilometer toch nog bijna tachtig (78).