donderdag 3 januari 2013

Nepal - Dolpo - oktober 2012

Onze vakantie ging deze keer naar Dolpo, een streek in Nepal dichtbij Tibet. Een wandeltrektocht van dik drie weken. Hieronder een kort (foto)verslag.

We vertrokken 27 september richting Kathmandu, dat wil zeggen: vanaf huis met de bus naar Centraal Station Rotterdam, vervolgens met de trein naar Schiphol. Daarna vliegen naar Frankfurt (Duitsland), overstappen richting Doha (Qatar) en dan naar Kathmandu (Nepal). Na bijna een volle dag onderweg landden wij daar veilig, echter vlak voor onze landing was daar nog wel een heel ernstig ongeluk gebeurd met een opstijgend vliegtuig waarbij alle inzittenden om het leven kwamen (gelukkig hebben wij daar niks van gezien). Na een goede maaltijd en een lekker biertje zijn we op tijd naar bed gegaan, om de volgende dag de stad in te gaan. 

Daar was (29 september) het festival van "Indra jatra" bezig. Het was ontzettend druk, er gebeurde heel veel, maar voor een westerling blijft het onduidelijk wat nu precies de bedoeling is. Wel geweldig om mee te maken.


De volgende dag (30-09) zijn we wandelend naar Swayambhunath (in de volksmond de apentempel genoemd, waarom? Ga zelf maar eens kijken).

Maandag 1 oktober was het dan (bijna) zover, op weg naar het westen richting Dolpo. Vooralsnog met de bus, want anders zou het wel heel ver lopen worden.

Dinsdag 2 oktober kwart over zeven, eindelijk begonnen we met lopen vanuit Beni, daar waar de weg min of meer ophoudt. Het verharde gedeelte sowieso, het was mogelijk geweest om over de onverharde weg nog een stuk verder te rijden. Als we dat hadden geweten !?!

Woensdag 3 oktober, na de eerste keer overnachten in de tent, die de avond ervoor danig beproeft werd door een hevige regenbui, gingen we weer een stukje verder de bergen in. Voor Nepalese begrippen echt nog maar heuvels maar voor ons Hollanders toch wel echt bergen. We liepen van net onder de duizend meter naar ruim vijftienhonderd boven de zeespiegel (en waar vind je dat in Nederland).

Donderdag 4 oktober gingen we al naar boven de tweeduizend meter en lieten we de bewoonde wereld steeds meer achter ons. Onze camping was afgelopen nacht een schoolpleintje en daardoor hadden we deze morgen dus vroeg bekijks.

Vrijdag 5 oktober kwamen we al op "Alpenhoogte", zo'n drieduizend meter. De eerste pas, en dus naar een volgend dal. Weer een heel andere omgeving. Het bijzonderste die dag was dat een trotse vader zijn pasgeboren kind aan het wassen was, mooier kan toch bijna niet!

Zaterdag 6 oktober was vooral een lange dag kwa afstand (ongeveer 21 km), met weer hele mooie vergezichten (dat bleef de hele wandeling zo, dus ik zal proberen dat niet te veel te herhalen). We zijn deze dag zo net onder de drieduizend meter gebleven.

Zondag 7 oktober wederom een pas over, deze was net over de vierduizend meter. En met uitzicht op "echte" bergen (achtduizender).

Maandag 8 oktober een relatief makkelijk dagje (veel dalen) met als beloning een kampement bij de rivier en een warmwaterbron (de tweede zagen we de volgende dag toen we vertrokken).

Dinsdag 9 oktober was een korte wandeldag (zo'n vier uur). Waar we weer zo'n duizend meter zijn geklommen om op een hoogte van meter drieendertighonderd uit te komen. Toen we het enige dorpje van vandaag passeerde, zat de jeugd ons vanuit de hoogte te bekijken.

Woensdag 10 oktober begon met mooi weer, zoals bijna alle dagen). Echter toen we zo'n achthonderd meter hoger bij ons volgende kamp aankwamen, kregen we een winters buitje voorgeschoteld. Dat had wel wat echter het maakte die nacht (toen het weer helder werd) wel behoorlijk koud. Maar we hebben het overleefd ;-)

Donderdag 11 oktober was korte wandeling door een mooi besneeuwd landschap. We eindigde vandaag weer een stukje lager dan gisteren (op zo'n vierduizend meter).

Vrijdag 12 oktober een pas over van zo'n vijfenveertighonderd meter, en daarna afdalen naar een diepte van net boven de drieduizend meter. Waarbij opgetekend dat deze pasmarkering wel erg markant was (ook voor een "nuchtere" westerling).

Zaterdag 13 oktober eerst nog wat verder afgedaald, om vervolgens weer terug te stijgen naar net onder de vijfendertighonderd meter. Deze keer weer eens langs een dorpje waar, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, gewoon hennep/marihuana verbouwd werd (en niet om touw van te maken, maar wel om te roken).

Zondag 14 oktober kwamen we steeds meer in een Tibetaans-achtige omgeving, ondanks de rivier die er stroomde werd het landschap steeds droger.

Maandag 15 oktober (de 14e wandeldag) kwam de eerste (en enige) rustplaatst in het vizier. Do, de "hoofdstad" van Dolpo, waar zowaar gerst verbouwd wordt op een hoogte van zo'n vierduizend meter. Amper voldoende voor de bevolking, die de laatste jaren aan het toenemen is (wellicht door Tibetanen die "China" ontvluchten). Dolpo is ook het gebied waar de film Himalaya is gemaakt. Een heel mooie film (voor wie hem wil zien - wij hebben hem).

Dinsdag 16 oktober, een keertje uitslapen (dus niet om zes uur wakker). Wel een mooie dag om wat te wassen en het dorp te verkennen. Echter daar toch weer aan de slag, gelukkig op geheel vrijwillige basis, met een dorsvlegel geprobeerd om de gerst uit z'n velletje te slaan. Verder een mooie deken gekocht om de koude nachten wat comfortabeler door te komen, en een biertje gedronken (ook lekker).

Woensdag 17 oktober ging de tocht weer "gewoon" verder. Bij het uitlopen van Do zagen we heel veel bedrijvigheid: dorsen enzo, kinderen op weg naar school, drijvers met jaks op pad, slachten van een jak, melken van een jak (alleen noemen ze de stier zo, en de koeien zijn naks), mensen met van alles en nog wat sjouwen (groot en klein). Het was een van de bijzonderste dag die we hebben meegemaakt, te veel om hier te vermelden.

Donderdag 18 oktober gingen we over de Numa La (een pas van ruim drieenvijftighonderd meter hoogte). Klimmen vanaf 4200m en daarna weer dalen naar zo'n 4450m.
Zo hoog was Louise nog nooit geweest! 
Net boven Louise's hand is de Dhaulagiri zichtbaar (een dikke achtduizender).


Vrijdag 19 oktober wederom een hoge pas, dit keer de Baga La (iets lager dan gisteren, deze is net geen tweeenvijftighonderd meter hoog). Ter compensatie mochten we wel een stuk verder afdalen tot zo'n zesendertighonder meter, ergens in het Shey Phoksundo National Park.


Zaterdag 20 oktober werd een korte wandeling van nog geen drie uur naar het dorpje Ringmo aan het Phoksundomeer. Een schitterend mooi blauw meer. Bijna te blauw om waar te zijn, maar het is toch echt zo. Helaas zwemmen is niet toegestaan, want het meer is heilig (en ook steenkoud). Een geweldige omgeving om een hele halve dag rond te banjeren.

Zondag 21 oktober zakten we nog verder naar beneden en lieten dus het meer achter ons. De wereld om ons heen werd steeds meer bewoond en aangenamer voor plant en dier. 

Maandag 22 oktober komen steeds dichter bij de "finish". Maar we blijven nog even overnachten op een hele mooie plek. Bij de samenvoeging van de "CocaKola" en de "PepsiKola" (helaas weet ik de echte namen van de rivieren niet meer). Daardoor zijn we niet doorgelopen naar Dunai (waardoor we ons een heen-en-weertje bespaarde voor de volgende dag).

Dinsdag 23 oktober  de laatste wandeldag (het waren er in totaal 21). Naar Juphal, een korte etappe langs de rivier, maar dan wel stroomopwaarts, van 2100m naar 2500m. Dus ook hier gold: de laatste loodjes wegen nog even door ;-)

Woensdag 24 oktober terugvlucht naar Kathmandu. Dat betekende onder andere dat we gister "officieel" afscheid hadden genomen van onze Sherpa's en dragers. Maar ook deze morgen waren ze er nog gewoon om ons uit te zwaaien vanaf "vliegveld" Juphal (een gravelbaan in de bergen). Vandaar vlogen we eerst naar Nepalganj, en waren daardoor in een half uur vanuit de bergen weer in het platte land (de Terai) tegen de Indiaanse grens.
Omdat het ruim zeven uur zou duren voordat we doorvlogen naar Kathmandu, werden we naar een hotel gebracht (voor een hapje en een drankje). Echter Louise en ik konden het niet laten om toch even in het stadje te gaan kijken. Was dus even anders dan in de bergen. Terug naar het hotel toch maar met een riksha, al dat wandelen ;-)

Donderdag 25 oktober, na een nacht weer eens in een echt bed te hebben geslapen (en lang), lekker uitgebreid ontbeten. Daarna rustig naar de stad om wat vuile was naar een wasserij te brengen, souvenirs te kopen en vooral niet te veel doen. Daarbij is het ons niet ontgaan dat Kathmandu eigenlijk best veel smerige plekken heeft, maar vooral de rivier is verre van schoon.

Vrijdag 26 oktober hebben we een toeristisch "rondje" Kathmandu gedaan. Eerst met de taxi naar een van de belangrijkste Boedhistische tempels van Nepal: Boudnath. Het is een indrukwekkende gebeurtenis om daar rond te lopen.
Daarna zijn we naar de Hindustanse tempel Pashupatinath gewandeld, daar waar de openbare lijkverbrandingen plaatsvinden. Blijft voor ons wel een beetje vreemd dat dat allemaal in de buitenlucht gebeurd, terwijl elke buitenstaander daar naar kan gaan staan kijken. 
Vervolgens zijn we via het centrum (voor een lekker Nepalees diner) weer terug naar ons hotel gewandeld. Wat wel weer een spannende gebeurtenis was omdat de stroom in grote delen van de stad was uitgevallen, wat het ook lastig maakte om een taxi te pakken.

Zaterdag 27 oktober (de laatste dag) zijn we naar Durban Square in Patan gewandeld (niet ver van ons hotel, want dat lag ook in Patan). Eigenlijk is deze Durban Square meer bezienswaardig dan die van Kathmandu. Er staan meer bijzondere gebouwen en het is er minder chaotisch dan in Kathmandu.
's-Middag nog even geralexed bij het hotel in afwachting van de terugreis, om toch zo uitgerust mogelijk de lange vliegreis te "overleven".

Dus tegen zes uur 's-avonds vertrokken we om via Doha, waar we 's-nachts na een paar uur wachten, doorvlogen naar Munchen. Daar in de vroege ochtend ook nog wat extra geduld moesten opbrengen, omdat wegens kou en sneeuwval alle vliegtuigen voor vertrek een anti-vorstbehandeling kregen. Daardoor landden we uiteindelijk een dik uur later in Amsterdam. Zo net na half twee zondagmiddag waren we weer thuis na een hele mooie vakantie !


Nieuw leven inblazen ? ? ?

 De vraag is zal ik weer eens wat nieuw leven in deze blog gaan blazen ? Geen idee of er iemand is die dit leest, maar mocht het zo zijn: la...