woensdag 20 september 2017

IRONMAN OORKONDE

Ik heb van Louise een heel mooie oorkonde mogen ontvangen.

 En we hebben er nu ook een waar we beide opstaan :-)


donderdag 14 september 2017

Ironman loopt langs de IJzer

Onder begeleiding van mijn coach op weg naar Ieper

Al een paar jaar loop ik de In Flanders Field Marathon, echter deze keer was die wel behoorlijk kort op de Ironman van Kopenhagen. Maar ik had mezelf na de eerste keer in 2014 voorgenomen om in ieder geval deze marathon tot en met 2018 te lopen (dus precies honderd jaar na de oorlogsjaren van WO1). De marathon loopt deels langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). De frontlijn toen liep van Nieuwpoort (België) tot Basel (Zwitserland).
De In Flanders Field Marathon loopt vanaf Nieuwpoort via Diksmuide naar Ieper. Het is een kleine marathon (gemeten naar het aantal deelnemers - maximaal 750) met zo'n 400 finishers.

We (Louise en ik) vertrokken zaterdagmorgen rond tien uur richting Nieuwpoort. Gelukkig was het vrij rustig op de route en na ruim twee en een half uur arriveerden we bij de visafslag van Nieuwpoort. Daar zat het inschrijfbureau aan een tafeltje in een hal van de visafslag. Helaas kon de meneer die mij hielp niet direct mijn envelop (met startnummer) vinden. Eerst dacht ik dat dat wellicht kwam omdat ik nog niet betaald had, maar na inschakeling van de mevrouw die net daarvoor een andere loopster aan het helpen was, werd de juiste envelop wel gevonden. Overigens was mijn startnummer al wel bekend en was verder alles in orde. Vervolgens kreeg Louise haar t-shirt als 'bewijs' dat zij mee mocht fietsen vanaf Diksmuide. Daarna hebben op een bankje voor de visafslag lekker in het zonnetje onze lunch genuttigd. Na de lunch hebben de 'O Solo Mio' op de optie: "zoek de korste route" gezet naar onze overnachtingsplek in Ieper. Als gevolg daarvan zijn we via hele kleine wegjes naar Ieper gereden, wel korter maar duidelijk niet sneller, maar wel leuker.
Deze keer was onze overnachtingsplek een gewoon woonhuis, waarvan de eigenaar om het andere weekend niet thuis is. Zodoende hadden bijna het hele huis tot onze beschikking. Er was nog wel een andere gast, maar ook die (zweedse dame) liep de marathon. Gelukkig konden we daardoor de hele mooie 20e etappe van de Vuelta bekijken. Na de etappe (die door onze favoriet Alberto Contador werd gewonnen) is Louise nog een rondje wezen rennen. 's Avonds zijn we wezen eten in restaurant De Ruyffelaer, dat smaakte uitstekend en de borden waren ook heel mooi opgemaakt. Daarnaast hadden ze ook een eigen bier en dat was zo lekker dat we ook een paar flesjes (6) voor thuis hebben gekocht.

Na een goede nachtrust liep de wekker om kwart over zes weer af. Gelukkig had ik net als bij de Ironman mijn ontbijt (yoghurt met muesli) al klaargezet. Dus ik hoefde alleen maar koffie te zetten voor drie personen (voor de andere gast, Louise en mezelf). Na het ontbijt heeft Louise ons met de auto naar het station van Ieper gebracht, want vanaf daar ging de pendelbus naar Nieuwpoort. We waren mooi op tijd en de bus vertrok zo net voor achten. Een klein uurtje later waren we in Nieuwpoort. In de visafslag kon je omkleden in de kantine en je verder gereed maken voor de start.


Daar mijn loopspullen aangedaan en mijn startnummer met de naam van een gesneuvelde soldaat (Ralph Chalmers) omgedaan. Nog een banaan gegeten en wat gedribbeld tot net voor tien uur.
Vlak voor de start werd het gedicht In Flanders Fields voorgelezen en daarna konden naar de startstreep.
Om tien uur werden we weggeschoten en ging ik met de ballonnen van de pacer voor 3:45 in het zicht op pad. Via het sluizencomplex liepen we Nieuwpoort uit en ging ik de eerste kilometer nog in het spoor van de pacer. Maar omdat die groep wel erg groot en een beetje chaotisch liep, ben ik er toch maar een stukje voor gaan lopen. De eerste acht kilometers liepen nog niet langs de IJzer (want een marathon moet toch 42,195km lang zijn). Dus gingen die door het polderlandschap van Nieuwpoort. De eerste vijf gingen onder redelijk goede omstandigheden, flauw zonnetje en een beetje tegenwind. Ik kwam door net boven de 25 minuten. Zo rond de zesde kilometer heb ik even moeten stoppen voor een kleine sanitaire ontspanning, maar het tempo bleef wel zo rond de vijf minuten per kilometer hangen. Net na de achtste kilometer tot net voorbij de negende kilometer liepen een stukje over de IJzerdijk langs het gehuchtje Schoorbakke. Daarna weer de 'polder' in richting Stuivekenskerke (12km-punt). Ik kwam daar om elf uur doorheen, dus na een uur lopen. Ruim 500 meter later liep de route verder langs de IJzer (tot de Knokkebrug). Het vijftien kilometerpunt passeerde ik na vijf kwartier, dus liep toen nog steeds zo'n 12km/u. Na 16,5 km liepen we langs de Dodengang, daar was Louise tijdens mijn rennen op bezoek geweest. Gelukkig was ze daar al vertrokken toen ik daar voorbij liep, want volgens plan zou ze in Diksmuide, na 18,5km bij de IJzertoren, staan om mij verder met de fiets te begeleiden (dat mag van de organisatie als je dit van te voren heb aangemeld en daarvoor het speciale t-shirt hebt aangeschaft). Na ongeveer anderhalf uur lopen kwam ik daar dus aan en Louise stond al klaar om verder met mij op te fietsen. De resterende kilometers langs de IJzer tot de Knokkebrug met Louise op de fiets aan mijn zijde gingen nog steeds goed, al werd het door de aantrekkende wind wel wat zwaarder.
Halverwege kwam ik door in 1:45:40 en het 25km-punt (net voor de Knokkebrug) passeerde ik in 2:05:20. Vanaf de Knokkebrug liep het parcours langs de Ieperlee tot de stadsgrens van Ieper. Rond de 27e kilometer moest ik nog een keertje plassen, waarna de snelheid behoorlijk terugliep. Vanaf  daar tot ongeveer de 35e kilometer was de het tempo ongeveer 5:40 per km. Ik kreeg voor mijn gevoel een beetje hongerklop, maar gelukkig kon Louise me stukjes Zeeuwse energiereep (bolus) voeren.
Gelukkig ging het daarna weer een beetje sneller, wellicht rook ik ook de finish. Maar vooral de morele steun van mijn coach en begeleider (Louise) hielp me over het dooie punt heen. De laatste kilometers ging het tempo omhoog naar ongeveer 5:20 per km. Het einde van de Ieperlee lag net na de 40 km(doorkomsttijd 3 uur 28 min). Het laatste stuk was langs de Kasteelgracht en vlak voor de finish nog even onder de Menenpoort door. En dat is toch elke keer weer een kippenvelmoment.
Onder de Menenpoort
De laatste meters door de stad om te finishen op de Grote Markt in (officieel) 3:40:32 als nummer 129 (van de 412 finishers).
Daarbij ben ik deze keer ook nog als Belg opgenomen in de uitslag en als M55 in plaats van M60.


Uiteindelijk ben ik daat heel tevreden over, want wellicht is het toch best wel snel om drie weken na de Ironman alweer een marathon te lopen.

woensdag 6 september 2017

Mijn eerste kwart als Ironman



Binnenmaas Triathlon


Klaar voor de start !
Foto: Hans Blom

 Afgelopen zaterdag (2 september) stond de jaarlijkse Triathlon van Binnenmaas voor de 32ste keer op het programma. Ik doe daar al vanaf het begin aan mee (een enkele keer uitgezonderd, maar al zeker 25 keer), dus kon ook deze niet verstek laten gaan. En zeker niet als Ironman 😊
Na de Ironman heb ik niet al te veel gedaan. Niet meer gezwommen en ook niet op de racefiets gezeten. Ben alleen een paar keer bij de atletiekvereniging wezen lopen, maar niet voluit.
Daardoor was deze keer de grote vraag: hoe zou ik de Ironman verteerd hebben?
Eerlijk gezegd viel het niet tegen.
Het weer was goed, niet te warm en niet te koud. Zonnetje bij de start van het zwemmen, watertemperatuur ongeveer 20 graden. Dus heb ik 'stoer' zonder wetsuit gezwommen. Ik denk niet dat ik met wetsuit veel sneller ben, maar het voordeel van zonder is dat ik me dan niet uit dat pak hoef te wurmen. Ben achteraan gestart en een beetje de rustige route gekozen. Helaas zijn er toch altijd wat zwemmers die een beetje minder koersvast zijn en plots over je heen willen zwemmen. Daar heb ik weinig of geen last van gehad, maar ze waren er wel weer begreep ik van andere deelnemers. Tijdens het zwemmen trok de wind wel wat aan, waardoor de golven ietsje hoger werden. Vergeleken met de vorige keer was ik nu elf seconden langzamer (25:20 om 25:09), dus dat mag geen naam hebben. Echter de wissel kostte me nu bijna een minuut extra (4:21 om 3:37). Wellicht kwam dat omdat tijdens het zwemmen een beetje nattigheid naar beneden kwam waardoor ik wat langer nodig had om mijn voeten droog te wrijven😜
Tijdens het fietsen ging het parcours over twee ronden bekend terrein. De omstandigheden waren oké, droog en niet al te veel wind. En enkele keer was er wat verkeer, waardoor het een beetje voorzichtiger moest. De 'ergste' opdoffer kreeg ik net na het ingaan van de tweede ronde toen ik werd ingehaald door een zeventigplusser (Aart van den Breevaart Bravenboer - gelukkig heb ik hem weer bij het lopen kunnen voorbij steken). Mijn benen hadden merkbaar nog wat moeite hadden met de pedalen, de kuiten stribbelde wel een beetje tegen. Desalniettemin was ik zelfs tien seconden sneller dan vorig jaar (1:18:26 om 1:18:36). Dus ook daar geen echt verschil.
Op naar de tweede fietsronde.
Foto: Laura Bal




Ook de tweede wissel was weer trager dan het jaar ervoor (3:25 om 2:46), dus ik voelde de bui al een beetje hangen. Ook de beginmeters van het lopen waren niet erg goed. Mijn linkervoet had besloten om nog even een dutje te doen en die werd pas bij het keerpunt (van de vier heen-en-weertjes) wakker. Vervolgens ging het redelijk gestaag en heb ik weer een aantal atleten kunnen inhalen. Maar ik was niet sneller dan vorig jaar (46:58 om 45:56), dus bijna één minuut langzamer. Daardoor was de eindtijd ruim twee minuten trager (2:38:28 om 2:26:03) dan in 2016. 
Wel was ik in de klassering twee plekken naar voren geschoven. Deze keer ben ik als 106e geëindigd van de 170 finishers. Vorig jaar was dat plek 108 (van de 181).
Al met al lijkt het erop dat de Ironman geen negatieve invloed heeft gehad op de uitslag en de tijd. Maar de benen voelden toch anders dan normaal, die waren toch iets gevoeliger dan anders. En al dat extra trainen van de afgelopen maanden is ook niet terug te zien in het resultaat. Mijn herstel is onderweg, maar nog niet voltooid!

Zondag 10 september om een uur of twee 's middags weet ik meer 😌
Ik hou jullie op de hoogte, dus wordt vervolgd !

Overigens, hoe het met Louise is vergaan kan je lezen op haar blog.


PS

Wederom excuses voor de wat 'vreemde' opmaak, ik had het ook liever anders gezien, maar "Blogge.com" denk daar dus anders over 😡


Nieuw leven inblazen ? ? ?

 De vraag is zal ik weer eens wat nieuw leven in deze blog gaan blazen ? Geen idee of er iemand is die dit leest, maar mocht het zo zijn: la...