donderdag 31 augustus 2017

The Week After

En dan ben je Ironman, maar hoe verder ?


Ga je dus op zondagavond na bier en chips naar bed als Ironman, maar ook de dag daarop komt de zon weer gewoon op.
En wat doe je dan?
Niet zoveel anders dan anders, wakker worden (niet al te vroeg) en dan koffie en ontbijt. Daarna toch maar weer eens kijken of alles het nog een beetje doet. Dat blijkt dus best mee te vallen (in verhouding tot de inspanning).
Daaruit voortvloeiend dan toch maar eens al de 'zooi' die tijdens de Ironman gebruikt is en/of in een van de zakken heeft gezeten aan de buitenlucht blootstellen. Want een en ander heeft toch wel een ander geurtje gekregen en moet nog mee terug in de auto naar huis. En om gevaar van bedwelming tegen te gaan zoveel mogelijk aan de waslijn gehangen om de ergste lucht er af te laten wapperen.
Daarna toch nog even in Roskilde wezen rondbanjeren. Niet alleen om de spieren weer langzaam op gang te krijgen, maar ook om als beloning koffie met lekkers te scoren. Weer een stukje wandelen en als lunch de 'beroemde' Deense Smørrebrød uitproberen. En dat smaakte uitstekend !
Vervolgens nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten en wat 'koek en zopie' voor de terugreis.
Daarna weer terug naar ons tijdelijk huisje in Øm. Om daar de spulletjes weer in te pakken en alles een beetje reisklaar te maken. Wederom een potje te koken, want als Ironman heb je best veel 'trek'. Lekker biertje erbij en weer op tijd naar bed. En voor de volgende dag geen wekker gezet 😊 .

Dinsdagmorgen zomaar net voor acht uur weer wakker. Maar na het ontbijt de laatste spullen inpakken en alles weer in de auto laden. Als laatste de fietsen weer op dak en zo rond tien uur de auto gestart voor de terugreis.
Voor de verandering een iets andere route (vooral door Denemarken) dan op de heenweg.
Deze keer niet over de Storebæltsbroen (Grote Beltbrug), maar met de veerboot van Rødby (DK) naar Puttgarden (GER). Daardoor is het korter en de boot geeft een mooie onderbreking na een kleine twee uur rijden. Ondanks dat we niet gereserveerd hadden, stonden we nog geen kwartier na de betaling op de boot (na ons mochten er nog vier auto's bij). Dus dat had niet veel sneller gekund. Een uur later gingen we weer rijden en waren we nog maar zo'n 650 km van thuis verwijderd. Daarna nog drie keer in Duitsland gestopt om te eten, drinken, plassen en/of wisselen van chauffeur. We hadden gelukkig niet zoveel last van files en vertragingen en kwamen zo rond zes uur 's avonds de grens over bij De Poppe. Net over de grens hebben we een frietje gegeten in Oldenzaal. Vervolgens in één keer doorgereden naar huis zonder al te veel oponthoud. Zo tegen negen uur was de auto weer uitgeladen en stonden de fietsen weer op hun vertrouwde plek. De 'vuile' was maar uitgespreid in de badkamer om alvast een beetje te kunnen luchten. Als afsluiter van ons weekje Denemarken een heerlijke Westvleteren 12 gedronken en toen naar bed.

Woensdag lekker uitgeslapen en vervolgens zijn er veel wasjes gedraaid. Gelukkig was het mooi weer, dus alles was ook weer snel droog. Verder alles heel rustig gedaan, dus niks bijzonders. De enige fysieke activiteit was wandelend boodschappen doen.

Donderdagavond bij RA wezen kijken. Wel 'hardlopend' er naar toe gegaan, maar niet met het programma meegedaan. Heerlijk bijgepraat met de trainer en daarna weer rustig naar huis gehobbeld.

Vrijdag zijn Louise en ik naar de film (Wakefield) geweest, op de fiets naar Kino. En na afloop lekker gegeten bij Afrikaans restaurant Sallina's.

In het weekend ook niet al te veel gedaan, alleen op zondag naar De Kuip gefietst om Feyenoord tegen Willem II (5-0) te zien spelen.
Na het weekend is de 'vakantie' weer voorbij en gaan we vanaf maandag weer het 'gewone' leven in. In gedachte als Ironman, maar voor de 'buitenwereld' zal dat niet zichtbaar zijn.

En verder!!!

Voor dit jaar staan er nog een paar 'grote' dingen op het programma.

  • Zaterdag 2 september ga ik testen of echt alles nog werkt tijdens de Binnenmaas Triathlon. Ben benieuwd of ik dan op een degelijke manier de 'Kwart' kan volbrengen.
  • Zondag 10 september doe ik voor de vierde keer mee aan de In Flanders Field Marathon van Nieuwpoort naar Ieper (België).
  • Zaterdag 23 september ga ik nog een keertje in het open water zwemmen (2,7 km)  tijdens de Branders Zwemtocht in Schiedam. 
  • Zaterdag 7 oktober probeer ik dan voor de zesde keer te finishen bij de Kustmarathon Zeeland van Burgh-Haamstede naar Zoutelande.

zondag 20 augustus 2017

I R O N M A N W E E K E N D

  • The Day Before

    Gelukkig dan hoef je niet vroeg uit bed, maar begint wel de dag van de waarheid erg dichtbij te komen. En er moeten besluiten genomen worden. Welke spullen ga ik meenemen en/of gebruiken tijdens de triathlon. Dus eerst maar eens koffie en ontbijt. Goed douchen om zo alert mogelijk te zijn. Vervolgens in de juiste volgorde de spullen in de juiste tassen doen. Want ik had dus vijf tassen voor de dag.
    In de Bike Gear Bag gingen mijn (jawel) fietsspullen:
    Fietsschoenen, sokken, een echte fietsbroek (met zeem, maar zonder bretels), ondershirt, fietsshirt, handschoentjes, helm en (het belangrijkste) mijn fietsbril.
    Ook ging er eten voor onderweg mee: een paar krentenbolletjes (met daartussen kaas en honing, eierkoek en gelletjes.
    Maar als extra: fietsshirt met lange mouwen en een regenjack (voor het geval dat ik dat nodig zou vinden).
    In de Run Gear Bag gingen dus de loopspullen:
    Hardloopschoenen, sokken, loopbroekje en het Feyenoord- / Rotterdamshirt.
    Tevens een ondershirt, singlet, petje en twee brillen. En ook nog wat eten, maar dan vooral snoepjes om even een ander smaakje te proeven.
    Voor mee naar de start was er de Street Wear Bag, daarin stopte ik dan de zwemspullen.
    Dus wetsuit, zwembril (op sterkte, want anders zie ik helemaal niks), zwembroek (waarom eigenlijk) en krentenbollen en eierkoeken om tussen ontbijt en echte start nog wat te eten. Daarnaast nog twee (Special Needs) tassen voor onderweg. Een voor tijdens het fietsen, die op het 80km-punt kwam te liggen. En een voor tijdens het lopen, die mocht je in elke ronde gebruiken.
    Voor het fietsen gingen daar weer een paar belegde krentenbolletjes in, eierkoek en een paar soorten snoepjes (winegums, iets met een koffiesmaak en zoute snoepjes). Diezelfde soort snoepjes heb ik ook in de “looptas” gestopt.
    Nadat dat allemaal geregeld was, ook in het hoofd, konden de twee belangrijkste tassen (Bike Gear en Run Gear) dicht en klaar gezet worden om ’s middags naar de start te brengen.
    Zo rond tweeën zijn we daarheen vertrokken. Voordeel dat we daar al geweest waren betaalde zich uit, want niet zo ver van de startlocatie hebben we een parkeerplekje gevonden. Zodoende hoefden we nog geen kilometer met de fiets en tassen te wandelen.
    Het parc fermé was deze keer wel goed bewaakt en alleen mensen met een deelnemersbandje mochten door. Voordat je naar binnen mocht, moest je wel je helm opzetten en vastmaken. Verder werd daaraan niet veel meer gecontroleerd, alleen werd er nog een foto van de fiets gemaakt (verzekering). Vervolgens mijn plek zoeken om de fiets op te hangen en de ene tas (Bike Gear) aan een rek op te hangen. De andere tas (Run Gear) mocht je in een container met startnummers gooien. Nog even daar rondgehangen en me verwonderd hoeveel dure fietsen er stonden. Daar stond mijn Gazelle V8 met opzetstuur dan gewoon tussen.
    Nadat allemaal geregeld was, hebben we nog even gewacht op mijn RA-clubgenoot Bart. Die zat ergens in de stad in een B&B en werd door een vriend gebracht. Nog even gezellig met hem gebabbeld en toen zijn we weer naar ‘huis’ gegaan.
    ’s Avonds lekker gegeten, tricolor pasta met diverse soorten groenten. Wel met een lekker Deens biertje erbij (want dat is goed voor de ontspanning). Redelijk op tijd naar bed, want de wekker op vier uur vierentwintig gezet! Ik heb normaal gesproken al weinig moeite met het in slaap vallen en deze avond was gelukkig geen uitzondering.


  • RACE DAY

    Want zo noemen de Amerikanen (Ironmanorganisatie) dat!
    Ik was wel iets eerder wakker, dan dat de wekker z’n werk moest doen, maar wel lekker geslapen. Het ontbijt stond al klaar en het koffieapparaat hoefde alleen maar aangezet te worden, dat scheelde toch een beetje tegen de stress.
    Dus koffieapparaat aan en vervolgens toch maar even onder de douche gestapt, om de dag fris te kunnen beginnen.
    Koffie gedronken, banaan en ontbijt (yoghurt met muesli) gegeten. Mijn “Street Wear” aangetrokken en de Special Needs Bags gepakt. Ook nog een pot koffie mee want na drie kwartier rijden zou ik er best nog eentje lusten.
    Ook nu konden we met de auto redelijk dichtbij de startlocatie komen, deze keer niet om te parkeren (parkeerverbod wegens triathlon), maar om mij er uit te laten en het laatste stukje te lopen. Eerst nog een koffie en een dikke kus van Louise, want toen nog onbekend waar en wanneer ik haar weer zou zien.
    Zodra ik aankwam in het parc ferme een toilet opgezocht om toch maar zo licht mogelijk aan de wedstrijd te kunnen beginnen. En zo dachten er dus meer over, maar na een klein kwartiertje in de rij gestaan te hebben, kon ik mijzelf lichter maken. En dat scheelt niet alleen voor de buik, maar ook voor het hoofd.
    Vervolgens de Special Needs Bags op de juiste plekken gedropt en een plekje gezocht om mij om te kleden. Dat moest ik dan wel weer in een tent doen, want als je “nude” gaat, mag dat niet in de open ruimte (Amerikanen ?!?). Ondanks dat ik na het zwemmen in geheel andere kleren zou steken, heb ik toch een zwembroek aangedaan (weet nog steeds niet of dat eigenlijk wel zin had, maar ja gewoonte zullen we maar zeggen). Enig minpunt van het op tijd inleveren (voor zeven uur) van mijn Street Wear Bag is dat ik dan niet meer mijn gewone bril bij me kan houden en dus aangewezen ben op mijn zwembrilletje (die is gelukkig wel op sterkte – min zes). Nadeel van zo’n zwembrilletje op het droge is dat die dan wel snel beslaat, dus dat werd dan veel op en af.
    Leuk was wel dat ik ruim voor de start Bart weer tegen kwam, dus we hebben lekker kunnen kletsen voordat het echte werk ging beginnen. Bart moest wel een stuk eerder, want die is een veel betere zwemmer (maar ook als fietser en loper een stuk sneller dan ik). De zwemstart was een “rolling start”, wat inhoudt dat eerst de Pro Women gaan (stipt zeven uur). Daarna vanaf tien over zeven de vijf waves om de tien minuten. Per wave ga je dan met zo’n zes zwemmer om de zes seconden het water in, daardoor heb je redelijk veel ruimte om in je slag te komen. Bart moest in de derde wave en ik mocht in de laatste/vijfde wave (voor mensen die er langer dan 1:24 over dachten te doen). Nadat Bart te water was gegaan, kwam ik Louise tegen. Die had de auto ergens in de stad geparkeerd en was met een fiets van onze AirBnB-verhuurders naar de start gekomen (en ruim op tijd ;-)
    Dus nog wat gebabbeld en toen was ik zowaar aan de beurt om het startvak in te gaan. Louise kon ‘gewoon’ nog een stukje meelopen, maar het laatste stuk was echt vrij voor de atleten. Dat alles ging vrij vlot want mijn officiële starttijd was 07:52:37 en daarmee was ik hoogstwaarschijnlijk de laatste (van de 2625 starters) die te water ging. Ik heb niemand na mij gezien en Louise had na mijn start nog iemand aan de waterkant zien zitten, maar of die te water is gegaan weet ze niet.

    Het zwemmen ging best lekker, behoorlijk veel ruimte om me heen, heel helder water – licht zout, beetje brak water – en niet diep. Ik zag constant de waterplanten onder mij en soms reikte die zo hoog dat ze los kwamen en ze aan je bleven hangen, gelukkig zonder er echt hinder van te hebben. Na 600m ging ik onder de eerste brug door en daar stond Louise mij aan te moedigen. Na weer 600m, dus op 1200m weer een brug en weer Louise :-). Ondertussen was ik al met een kleine inhaalrace bezig, want ik was zeker al zo’n twintig mensen gepasseerd. Op het einde van de lagune was een keerpunt (1500m) en dus lag de ‘tweede’ brug, met nog steeds Louise als supporter daarop dus op 1800m. Vanaf dat moment kwamen zelfs de eerste zwemmers van de eerdere wave (groene badmuts) in zicht (dus ik ging nog best goed). Bij de ‘eerste’ brug (2400m) had ik al groene zwemcapjes ingehaald en ging nog steeds goed. Op naar de laatste brug (waarover het fietsen begon), die lag op 3100m en vlak daarna weer een keerpunt. Ook op deze brug was Louise weer aan het supporteren. Na de laatste brug was het met een haakse bocht nog zo’n 500m naar de finish (van het zwemmen) Ik kwam na 1:31:47 uit het water op plek 2324.

    Na uit het water zijn gehobbeld naar mijn Bike Gear Bag moest ik me dus omkleden in een tent, voordeel daarvan was dat daar bankjes stonden zodat je een beetje fatsoenlijk kon gaan zitten. Daar alles uit, wetsuit en zwembroek, badmuts had ik al af, en snel mijn fietsbril opgezet. Want dat ziet toch een stuk beter. Vervolgens mezelf een beetje afgedroogd, vooral mijn voeten, om de kleren wat beter om mijn lijf te krijgen. De tas in een container gegooid en op naar de fiets. Al met al deed ik dat net binnen de tien minuten, waardoor ik zelfs 12 plekjes steeg in het klassement. Dus toen al zo’n driehonderd plekjes opgeschoven.

    Bij de fiets direct de helm opgezet en met fiets in de hand naar de uitgang gewandeld. Daar op de fiets gesprongen om aan de 180km fietsen te beginnen. Ik heb daar helaas Louise niet gezien (zij mij wel). De brug over en rechtsaf naar de stad toe. Eerst het wat nieuwere gedeelte en bijna bij het ‘oude’ centrum ging er een fietser vlak voor me op zijn oren, waarschijnlijk kon die nog niet zo goed met bidons omgaan. Gelukkig had ik er geen last van en heeft die fietser er niet veel aan overgehouden, er was heel snel een vrijwilliger bij hem.
    Na zo’n vijftien kilometer kwam ik bij de grote ronde aan (die we twee keer moesten doen). Dat was waar ik met Louise begonnen was met ons verkenningsrondje. Op zich wel lekker om op een beetje bekend terrein te zijn. Het waaide ongeveer even hard als toen, dus zo’n windkracht 4. Niet echt hinderlijk, maar langs de kust was dat voornamelijk zijwind en ik moest nog het ‘binnenland’ in. Het parcours was wel steeds hobbelig, maar niet lastig. Bij het 20km-punt was er de eerste verzorgingspost. Daar kon ik mijn bidons weggooien en nieuwe aannemen (water en energy), ook hadden ze daar gelletjes, reepjes en bananen. Ook die dingen heb ik daar aangepakt.
    Na 33km lag de eerste ‘tijdmat’, daar was ik na een uurtje langsgekomen en reed toen gemiddeld 31,8 km/u. Net na het 40km-punt gingen we van de strandweg af, links het binnenland in. Het werd iets heuvelachtiger, maar nooit echt lastig. Tenslotte de hoogste puist op de route was 78 meter hoog (berg?). Rond de vijftigste kilometer weer een verversingspost, wederom het vervangingsritueel uitgevoerd. In de tussentijd ook al een paar krentenbolletjes weggewerkt, want dat had de trainer (Louise) wel steeds verteld: zoveel mogelijk eten. Dat ging goed en gelukkig ook niet tegenstaan. Ik denk dat het een goede afwisseling was. Krentenbol, water, gelletje, sportdrank en af en toe een stukje sportreep.
    En zo hobbelde en kronkelde het parcours richting de tachtig kilometer voor de derde verversing. Net voor dat punt was er een hele grote schare supporters op de been die toch wel een beetje Tour de France sfeertje probeerde te creëren en dat was dus heel leuk om doorheen te fietsen. Bij de derde post lag ook de Special Needs Bag, en daar heb ik de klaargemaakte krentenbollen en eierkoek uitgehaald, het snoepgoed heb ik achtergelaten. Ik had er geen behoefte aan.
    Net na de 90km begon het te regenen, eerst nog niet zo hard, maar lieverlee toch steeds iets meer. Op zich niet zo erg maar bij het 100km-punt (ingang van de tweede ronde) stond Louise (volgens plan). En juist op dat moment kwam de regen best wel hard naar beneden vallen. Gelukkig hebben we elkaar wel gezien, maar ik dacht op dat moment wel dat we net twee verzopen katjes waren. De een aan de kant, de ander op de fiets. De regen hield nog een poosje stand, maar werd gelukkig ook weer minder heftig. Halverwege de strandweg was het zo goed als over en begon ik weer een beetje op te drogen. Enige waar ik een beetje last van had gekregen was koude knieen, maar verder deed alles het nog goed.
    Bij de eerste/vierde verversingspost was alles weer droog en ging ik nog steeds op een gestage snelheid (30 km/u) over het parcours. Gelukkig bleef het de rest van de ronde droog en bleef ik ook nog steeds andere atleten inhalen. Verbazend vond ik dat daar best veel tijdritfietsers tussen zaten. Ik dacht toen wel dat die beter in hunzelf zouden kunnen investeren dan in het materiaal (maar ja, wellicht zouden die het op een ‘gewone’ racefiets nog langzamer doen). Na de ronde voor de tweede keer gedaan te hebben ging het na ruim 170km weer richting stad.
    Dat stuk was hetzelfde als de heenweg, echter nu iets korter, want de tweede wissel was in de parkeergarage “Jeudan Parking” aan de Sankt Annae Plads midden in de stad. Vlak voor dat ik die garage indook zag ik Louise staan en heb nog een zwaaipoging naar haar gedaan. Beneden bij de inrit van de parking werd je fiets aangenomen door een vrijwilliger, daardoor hoefde je niet zelf een plek voor je fiets zien te vinden (wat denk ik best lastig zou worden, want een beetje schemerig en nog nooit geweest). Het fietsen was al met al ook boven verwachting gegaan, want de 180,2 kilometer heb ik in 5:58:19 afgewerkt. Dus met een gemiddelde snelheid van 30 km/u.
    Hierdoor bleek ik in het tussenklassement weer ruim 450 personen te hebben ingehaald en lag op dat moment op positie 1852 :-).

    De Run Gear Bag had ik snel gevonden en ondanks dat de wisselruimte in een parkeergarage plaatsvond, moest ik mij toch in een tent omkleden (want wederom alles uit, dus “nude”). Maar ook daar was het voordeel, wel bankjes om te zitten dus relaxter als middenin de meute. Als uit de tas gegooid om deze eerst weer vol te stoppen met de fietsspullen. Nog maar eens de voeten drooggewreven en me in de hardloopkleren gehesen. Tussendoor een koffiesnoepje weggewerkt om even een andere smaak in mijn mond te hebben. Als laatste mijn petje op en rustig naar de uitgang gegaan.
    Deze wissel kostte mij nets iets minder tijd dan de vorige: 10:12 om 10:31. Echter niet snel genoeg om er posities mee te winnen. Ik had er, wat dus later bleek, vier verloren. Met andere woorden, ik ging als nummer 1856 aan het lopen beginnen.

    Direct met een klim, want het was wel een ondergrondse parkeergarage. Boven aangekomen was het een drukte vanjewelste. Een grote hoeveelheid toeschouwers stond daar iedereen toe te juichen. Niet alleen starters van de marathon, maar ook voor de lopers die al bezig waren. Maar ze stonden daar ook omdat de finish ook dichtbij was. Bijna tegelijkertijd dat ik de garage uitliep om te beginnen, kwam de eerste man al over de finish (ik startte met lopen om 15:43:23 en de winnaar kwam om 15:44:03 over de finishlijn, hij had er 8:34:03 over gedaan).
    Hoe dan ook, ik moest nog even een marathon gaan doen, en dat is toch een stuk anders dan alleen maar een marathon. Ik was op dat moment al zo’n kleine acht uur bezig met sporten.
    De beginmeters voelden best wel zwaar, de benen moesten toch even wennen aan de andere beweging. Eerst liep je een stukje zuidwaarts met op 2,4km een keerpunt (en meetmat). Ongemerkt ging het schijnbaar toch goed, want bij die eerste meting liep ik bijna 12 km/u (5.03 min/km). Na dat keerpunt weer terug langs start/finish. Vanaf dat punt moesten er toen nog 4 volle rondes van circa 9,5 kilometer gelopen worden. De verzorgingsposten waren goed (water, sportdrank, red bull, cola, banaan, gelletjes en tucjes) en stonden voldoende dicht op elkaar om niks te kort te komen. Enig minpuntje was dat ik Louise niet zo snel zag (en zij mij ook niet). Het lopen bleef goed gaan, alleen ging toch de snelheid zo lieverlee omlaag. Deels doordat ik toch langzamerhand langzamer werd, waarschijnlijk door vermoeidheid ;-) . Deels doordat ik bij de verzorgingsposten zo goed mogelijk probeerde te eten en drinken, daardoor ging ik daar dan ook steeds (meer) wandelen. In de tweede ronde, ongeveer na zo’n 12 km, was Louise er wel :-),  dus beide weer een beetje opgelucht. Bovendien kon ze mij vertellen dat Feyenoord gewonnen had van Excelsior en ik daardoor niet voor Jan met de korte achternaam liep in mijn Feyenoord-shirt.
    Daarna tegen de veertiende kilometer zag ik Bart (hij bijna 34km) voor mij lopen. En tot mijn verbazing haalde ik hem zelfs bij. We hebben nog een stuk samen opgelopen en een beetje ‘bijgepraat’, voor zover dat ging. Toen we weer in kleine omloop liepen ben ik hem moeten ‘loslaten’, want Bart (toen 38km) rook de stal (want zijn laatste ronde) en, toegegeven, ik werd er niet sneller op. Ook was ik toen nog net niet op de helft, dus moest toch wel een beetje zuinig met mijn energie omgaan.
    ‘Gelukkig’ bleef het ook bij het lopen niet droog en ook toen nog een bui gehad. Dat is wel zo eerlijk, daardoor waren alle drie de onderdelen ‘nat’. Ik heb er geen last van gehad en heeft voor mijn prestatie geen negatieve invloed gehad. Al met al hobbelde ik door van post naar post, om daar wandelend goed te eten en te drinken. Louise nog twee keer gezien onderweg en bij het ingaan van mijn laatste ronde nog een keer en toen zei ze tegen mij dat ik wel binnen het uur bij de finish zou zijn en mij daar hopelijk zou zien. Ik had daar op dat moment wel zo mijn twijfels over, maar Louise had gelukkig gelijk. Want een klein uurtje later volbracht ik de marathon in 4:04:30 !

    Tijdens de marathon liep mijn gemiddelde snelheid af van 5:03 min/km (de eerste kilometers) naar 5:48 min/km. Maar daarin was ik niet de enige want bij elk meetpunt was ik weer een paar plekken naar voren opgeschoven in het klassement. Tijdens het lopen bleek ik er toch weer 432 te hebben ingehaald.

    Nog even terug naar de finish, helaas in de drukte geen Louise gezien, maar net nadat ik de finishlijn gepasseerd was, stond ze bijna naast me (helaas zat er wel een hek tussen, maar mijn finishzoen had ik dus snel te pakken). De finishstraat was mooi (maar niet zo mooi als Louise had in Vichy) en ik ben er toch wel juichend doorgelopen. Dat ook omdat de speaker riep: “Put your arms in the air with your Rotterdam-shirt!”
    Een klein kwartier voor acht uur (19:47:53) kwam ik over de finishlijn. Daar bovenin de finishboog stond vermeld:

    H. Vermaas – 11:55:17

    Dit hield in dat ik in de ‘Overall Ranking’ als nummer 1397 geëindigd ben.
    Ervan uitgaande dat ik inderdaad als laatste, dus nummer 2625, begonnen ben, heb ik tijdens de Ironman één duizend twee honderd acht en twintig personen heb ingehaald (niet allemaal fysiek op het parcours, want de meerderheid was dus eerder gestart, maar wel in tijd).
    Geen idee of ik dit hierboven goed beschreven heb, maar het is toch een geweldige ervaring om bijna twaalf uur te sporten en daarbij drie bijna niet te vergelijkende sporten te hebben gedaan.

    Na de finish kon ik dus, zoals eerder vermeld, mijn finishkus ontvangen van Louise, helaas wel vanachter een hek, maar dat smaakte daarom er niet minder door :-).

    Daarna ging het zoals bij alle grote en kleine triathlons, spullen (hier dus mijn Street Wear Bag) bijeen zoeken, omkleden en een beetje bijkomen. Tijdens dit omkleden en bijkomen zat ik gelukkig net in een grote tent (alleen voor triathleten) toen er weer eens een bui losbrak. Deze duurde zo’n tien minuten. Vervolgens ben ik toen mijn fiets en andere tassen uit de parkeergarage gaan halen. En na diverse checks werd ik met mijn fiets en al weer in de ‘gewone’ wereld losgelaten. Gelukkig stond Louise mij daar op te wachten en zijn we samen, eerst naar haar tijdelijke fiets, naar de auto gewandeld. De tassen werden achterin de auto gezet en toen moesten de fietsen nog op dak gezet worden. Mijn racefiets was nog wel te doen (want ‘slechts’ 9 kilo), maar Louises tijdelijke fiets woog zeker het dubbele. Het is dat we samen waren, anders had het nog wel even wat langer geduurd, maar ook die hebben we op dak gekregen.
    De stad uitkomen bleek nog niet zo’n makkelijk opgave, want er was een evenement bezig in de stad waardoor er wat straten afgesloten waren en onze “O Solo Mio” daar niet van op de hoogte was. Na een uur waren we dan toch weer ‘thuis’ en na het uitladen, kon eindelijk de chipszak en het bier opengemaakt worden. Na het tweede biertje toch nog maar even onder de douche gestapt om lekker ‘fris’ te gaan slapen. Het was toen tegen middernacht – het weekend zat erop! Ik heb geen mooie dromen over de triathlon gehad, maar wel goed en lekker geslapen.

    Dit alles werd mede mogelijk gemaakt door: mijn lief, coach, trainer en begeleider:
    LOUISE CORNELIS

    Een kleine greep van de foto's zijn via deze link te zien.

zaterdag 19 augustus 2017

Ironmantraining - laatste week

Trainen of niet trainen, dat is de vraag ?



                                                   

  • Maandag
    Beetje uitgeslapen, maar vooral: pakken pakken.
    Dus vooral sportpakken voor de TRIATHLON !

    Zwempak, bestaande uit: badmuts, zwembril, zwembroek en wetsuit. Daarbij als extra's of reserve: 2e zwembril, badslippers en olie om beter in en uit het wetsuit te komen.

    Fietspak, bestaande uit: racefiets, helm, fietsbril, fietsshirt en -broek (dus geen trisuit), fietsschoenen, fietshandschoentjes, twee bidonnen en een paar binnenbandjes. Als reserve: nog een paar fietsschoenen, shirtjes en broek, onderhempjes, shirt met lange mouwen, sokken en extra bril.

    Looppak, bestaande uit: loopshirt, vlinderbroekje, sokken en hardloopschoenen. Als extra's: petje, sokken, zweethempje en mijn standaard loopbril voor 's-avonds.

    Daarnaast voor en of na en wellicht tijdens een van de onderdelen: handdoeken, trainingspak, gelletjes, winegums, krentenbolletjes, sportdrankpoeder, bier (tripel), oude kaas, marmite en eierkoeken.

    Gelukkig gaat Louise mee voor de begeleiding op alle vlakken. Dus voor trainingtechnische adviezen, voedingsvraagstukken, mentale ondersteuning, slapie, gezelschapsdame en als ervaringsdeskundige.

  • Dinsdag

    Niet uitslapen, want de wekker ging al om vijf uur!
    Koffie, ontbijt, douchen en auto vol stouwen met al de pakken, eten, drinken en twee fietsen op dak.
    Om half zeven gingen we rijen, rijen, rijen. Want totaal was het ruim negenhonderd kilometer van huis. Door het vroege vertrek zijn we wel filevrij door Nederland gereden.
    Na zo'n tweeëneenhalf uur waren we al in Duitsland voor de eerste stop. Daar hebben de benzinetank vol gegooid, onszelf koffie met lekkers getrakteerd. Plasjes gedaan en weer verder richting Denemarken. Ook in Duitsland bijna geen files, soms wat wegversmallingen waar we dan wat langzamer moesten rijden. Tussendoor, na ongeveer 2 uurtje rijden, een stop ingelast voor het strekken van de benen, chauffeurswissel en een hapje en/of drankje.
    In de buurt van Hamburg was het wel erg druk en een reuze file, gelukkig voor ons niet in onze rijrichting maar aan de andere kant (ook leuk om te zien).
    Ongeveer om halfdrie passeerden we de Duits-Deense grens. Niet echt een gezellige binnenkomst, want al het verkeer moest over één rijbaan. Ondanks dat het toch EU is, stonden er toch agenten te controleren. We hoefden niet echt te stoppen, maar toch.
    Na de grensovergang nog steeds recht naar boven tot Kolding, daar rechtsaf en over een brug naar het eiland Fyn. In de buurt van Odense was het wel druk, waarschijnlijk hebben de Denen een vroege middagspits. Bij Nyborg gingen we de Grote Beltbrug (Strorebæltsbroen) over. Dat zijn eigenlijk twee bruggen, waarvan de tweede het indrukwekkendst is (vanuit onze rijrichting). Het kost een beetje tol, maar met een creditkaart merk je daar niks van (dat komt later wel). En toen waren op het eiland Sjælland aanbeland. Wij noemen dat Zeeland en dat is eigenlijk dus niet ver weg. Ook ons tijdelijk adres was toen niet zo ver meer. Een klein dorpje vlak voor Roskilde. Het dorp, Øm, behoort bij de gemeente Lejre en is heel klein (ongeveer 250 inwoners, denken wij). We arriveerden net na zessen bij ons logeeradres.
    We werden ontvangen door een aardige mevrouw die ons in het Engels welkom heette en ons wat dingen uitlegde over ons verblijf. Ook kregen we twee lekker koude biertjes om de reis af te blussen. Vervolgens de auto leeggehaald en een potje eten gekookt. Nog een biertje voor mij en een glaasje wijn voor Louise. Toen was het wel tijd om naar bed te gaan, want een dikke negenhonderd kilometer autorijden is best vermoeiend.
  • Woensdag

    Klein beetje uitslapen, maar aangezien we dinsdag al vroeg lagen, was het niet echt laat.
    Koffie, banaan, ontbijt, douchen en dan aankleden om een stuk van het parcours te gaan fietsen. Louise had uitgezocht vanaf waar dat het best kon, daar waar de ronde en het straatje bij elkaar komen. Ergens in de wijk Hellerup moesten we beginnen op de Strandvejen, daar waar de Tranegardsvej op eindigde. Dankzij onze (O Solo) Mio lukte dat heel goed. Ruim binnen het uur waren op de plek van bestemming. Nog even rond gebanjerd om ergens koffie met lekkers te scoren. Dat lukte na een poosje zoeken, echter bij banketbakker Taffelbay is het schijnbaar ongebruikelijk om voor twee personen tegelijkertijd te bestellen. Want naast de twee lekkere koeken kwam alleen de cappuccino voor Louise. Het meisje had dus niet mijn koffie opgenomen en berekend. Het duurde wel even voordat ik die koffie kreeg, want eerst gingen nog wat andere klanten voor en ik moest eerst betalen voordat ze de koffie ging zetten. Gelukkig was de kwaliteit van de koffie en de koek beter.
    Net na half twaalf ging we op pad naar het noorden, richting Helsingor. Nu hadden we geen echte routebeschrijving bij ons, want onze verwachting was dat net als vorig jaar in Vichy alles al gepijld zou zijn. Mooi niet dus! Vlakbij Snekkersten gingen we op een informatiebord kijken en zagen toen dat we al zeker 10km te ver naar het noorden waren gereden. We hadden ergens linksaf moeten slaan, echter waar? We zijn er niet achter gekomen, want op de terugweg geen pijlen op bordjes of op de weg gezien. Na zo'n 45 kilometer fietsen zijn we gaan lunchen in Café Karen Brixen. Een onderdeel van het museum van de schrijfster van Out of Africa. De thee was goed, helaas hadden geen vegetarische sandwiches, dus dat werden een soort scones met jam en honing.
    Hoe dan ook, die kustweg is wel heel mooi en ondanks dat het er waarschijnlijk altijd waait, fietst het daar heel lekker. Het gaat een beetje op en af, en er staan best mooie optrekjes langs de kust.
    Daarna weer een stukje terug gefietst en een paar kilometer verder toch maar het 'binnenland' ingereden. Daar wat rondgedoold om na veel gekronkel en heen-en-weertjes, soms naar de weg vragend uiteindelijk na weer wat 'vergissing' een lekke band te krijgen. Er zat een minuscuul stukje ijzer in de achterband, wat ik er gelukkig wel uit kon krijgen. Nieuwe binnenband er in en toen toch even via de telefoon de route proberen te vinden naar de auto. Dat ging een poosje goed, totdat de batterij alweer leeg was. Nog eens gevraagd en uiteindelijk zijn we er toch gekomen en had ik zevenennegentig kilometer op de teller. Ondanks dat alles toch lekker gefietst in een stevig Deens windje van 4 Bft.
    Op de terugweg (auto) wat boodschappen gedaan voor het avondeten: Aubergine met tomatensaus en Deense blauwe kaas (Danablu). Dat 's-avond gemaakt met rijst en een lekker biertje, dat smaakte na een dagje fietsen heel goed!
  • Donderdag

    Een rustig dagje. Niet te laat uit bed, zo net na achten. Koffie zetten en bakkie in bed drinken. Ontbijtje, douchen, een stukje op dit blog tikken en daarna wandelend naar het naastgelegen dorp Lejre (waarnaar de hele gemeente is vernoemd). Na minder dan honderd meter zijn we ons dorp Øm al uit en wandelen we op een fietspad door een bijna Hollands landschap. Alleen zit er een lichte glooiing in de landerijen, maar zelfs het woord heuvels is te veel eer.
    Na ongeveer een kilometer is er een klein landweggetje dat richting een heel oud graf loopt. Bij ons zouden het misschien een hunebed noemen. Maar deze is nog helemaal bedekt met aarde, gras en rondom bomen. Deze tombe zou zo'n vijfduizend jaar oud zijn, en je kan er gewoon in.
    Nadat we erin geweest waren, zijn we via hetzelfde wegje naar het wandelpad richting Lejre gelopen. Ook Lejre is een klein dorpje, misschien wel vijf keer groter als Øm, dus zo'n dikke duizend inwoners (?). Het heeft een pizzabakker, een 'gewone' bakker (daar hebben we koffie met lekkers genomen), twee winkels (bij beide wat boodschappen gedaan) en een treinstation.
    De terugweg zijn we door een stukje bos gelopen, daar was een mogelijkheid om te kamperen, een waterzuiveringsinstallatie, een gebouw van de scouting (?) en een tennisbaan.
    Thuis hebben een beetje late lunch gehad, want in Lejre was dat helaas niet mogelijk (oftewel we hebben niks kunnen vinden).
    Om de lekke band van gisteren te verwerken heb ik toch maar twee nieuwe banden op de fiets gedaan (je weet maar nooit en hopelijk is het ook geen goden verzoeken).
    Rond een of zeven hebben we wraps gegeten, bijna net zoals thuis - want we hadden danwel diepvriesgroenten, maar dat was niet te merken, dus gewoon lekker. Ondanks het ontbreken van geitenkaas, bleek de cheddar ook heel lekker er bij te passen. Met een Deens biertje erbij smaakte het weer uitstekend.
    Net na het avondeten begon het te regenen, dus een avondwandeling zat er niet in ;-)
  • Vrijdag
    Iets minder rustige dag. Want niet alleen het officieel aanmelden bij de Ironman stond op het programma, ook nog wat andere dingen, zoals boodschappen doen en Louise supporteren bij haar 4:18:4 triathlon 's-avonds net voor zeven uur.
    Maar dus eerst wel een beetje normaal, dus koffie, ontbijt en douchen. Vervolgens de paparassen (inschrijfbewijs, paspoort en NTB-licentie) voor de Ironman klaarleggen.
    Dan met de auto naar Roskilde om boodschappen te doen. Dat moest wel een beetje snel, want we moesten al vroeg warm eten (rond enen) wegens de middag- en avondaktiviteiten.
    Kwart over twee zijn we richting Kopenhagen vertrokken om eerst naar de Expo te rijden waar de Ironmanregistratie en briefing was. Na eerst door de winkel van de Ironman te zijn gelopen, stond er een best lange rij voor het afhalen van de startnummers (en wat er allemaal bij hoort). Na ontvangst van de papieren weer terug naar de 'winkel' voor de rugzak en kledingzakken die ik zondag moet gebruiken n de wisselzone's.
    Net na vieren was er de briefing in het Engels, waar nog eens het een en ander werd uitgelegd. Bijna alles was wel bekend, maar toch wel aardig om het nog eens aan te horen. Gelukkig had de spreker ook nog een beetje humor, dus niet saai. Daarna een meneer van de Deense triathlonbond over de sancties bij overtredingen, die was en slechter te verstaan en daarvan dacht ik "het zal wel", tenslotte dat heb ik ook al gelezen en ik ben niet van plan te gaan stayeren of zoiets.
    Net na vijfen zijn we vertrokken naar de lagune, waar het zwemmen zondag is. Maar waar Louise haar 4:18:4 ging doen. Helaas was de route al afgezet en wisten de parcourswachters ook niet waar je dan heen moest. Louise is er bij de tweede afzetting maar uitgegaan en er met haar fiets heen gewandeld. Ik weer teruggereden en ergens in een woonwijk de auto geparkeerd. Dat bleek ruim twee kilometer van de lagune, dus was te overzien. Het was daar best druk, want er deden veel mensen aan mee. En omdat alles op de spreekwoordelijke zakdoek plaatst vond, waren er ook veel toeschouwers. Al met al een heel leuk gebeuren, waaraan allerlei soorten sporters aan meededen. Van bijna pro tot beginner, met supertijdritfiets tot stadsfiets met kinderzitje achterop. Ik heb me er goed mee vermaakt.
    Louise verslag kan je lezen op haar blog.
    Rond achten was Louise klaar en zijn we naar de auto gewandeld en weer naar ons huisje gereden. Voor het slapen gaan nog een lekker Deens biertje gedronken.
    Laat het weekend maar komen ;-)
  • Eerste deel van de foto's zijn te zien via dit linkje.

Ironmantraining - voorbereidingsfoto's (di-do)


Ons AirBnB huisje in Øm
Deense vlag

Tussen Øm en Lejre
Zwempak

Fietspak

Looppak

Alle pakken
Man in looppak

Man in badpak

Man in fietspak

Trainingspak
Bandje wisselen tijdens voorbereidingsrit

Ingang van 'hunebed
'Binnenkant 'hunebed'
'Sportman' voor ingang van 'hunebed'

Hunebed (?)
Koffie met lekkers in Lejre

Bandenwissel

Bandenpompen


maandag 14 augustus 2017

Ironmantraining - week 15


De laatste loodjes waren niet het zwaarst ;-)

  • Maandag
    Een heel echte rustdag. Geen Louise in huis (lees hier haar verhaal over het weekje Buitenkunst), dus 'eigen baas' ;-)
    Wel gewoon naar het werk geweest, maar niet naar de film. Zowel Philip als ik konden geen leuke film vinden (die dan ook nog op een door ons gewenst tijdstip zou draaien).
    's-Avonds wel een beetje sport gekeken.
    Samenvatting van de BinckBankTour (voorheen EnecoTour), eerste etappe nipt gewonnen door Peter Sagan.
    Een deel van de huldiging van de EK-dames voorbij zien komen (niet echt interessant, zoals de meeste huldigingen), maar wellicht wel leuk voor de voetbalvrouwen (want ze hebben het verdiend).
    Later ook nog atletiek gekeken. Helaas voor Nederland kon Sifan Hassan haar favorietenrol niet waarmaken. Daarvoor wel een spannende hink-stap-sprong finale (vrouwen) gezien.
  • Dinsdag
    s'-Avond naar Rotterdam Atletiek geweest, helaas zonder Leon. Op het programma stond wederom loopscholing en tempowisselingen. Ik heb meegedaan met de 'scholing', echter de tempowisselingen heb ik achterwege gelaten. Wel een paar rondjes in gelijkmatig tempo op de baan gelopen. En vervolgens iets eerder naar huis.
  • Woensdag
    Helaas geen ritje met de Delftse Pensionada's. De avond ervoor niks gehoord van Philip, dus ik ging er vanuit dat zij niet gingen (weervoorspelling). Daarom 's-morgens Philip gebeld of hij mee wilde fietsen richting Numansdorp. Helaas ging die nu toch met iemand anders hetzelfde rondje als de week er voor rijden. Toen ben ik toch maar alleen gaan fietsen en mijn koffiepauze bij mijn vader ingepland. Daar krijg ik dan geen appelgebak bij de koffie, maar wel een lekkere koek. De terugweg toch iets anders gereden dan de heenweg (zo'n 4 km korter).
    Tegen zessen toch ook nog een stuk wezen zwemmen in de Schie. Het werd het gebruikelijke heen-en-weertje Doenbrug. Dus een klein uurtje en ongeveer 2.222 meter lang.
  • Donderdag
    De RA-training langs de Schie was heel leuk en een mooi programma als laatste pittige training voor de Ironman. Beginnend met een 2.000m en vervolgens steeds 400m korter en in een iets sneller tempo. Enige minpuntje was dat het wel ging regenen terwijl dat volgens de buienrader niet zou gebeuren. Gelukkig heb ik er niks aan over gehouden ;-)
  • Vrijdag
    Laatste werkdag (voorlopig).
    Eén na grootste zeilboot ter wereld lag bijna voor mijn werkdeur.
    Straks twee weken verlof om op tijd in Kopenhagen aanwezig te kunnen zijn en om na de Ironman een beetje te kunnen bijkomen.
  • Zaterdag
    Laatste duurloopje om de Schieveensepolder. Ondanks dat het bijna de hele tijd miezerde heel lekker gelopen.
    's-Middags Louise opgehaald in Muiderberg, want die kwam vanaf Buitenkunst al een stuk met de fiets naar huis toe. In Muiderberg een lekkere koffie met genuttigd en daarna samen in de auto naar huis gereden. Toch best wel leuk om elkaar na een week weer te zien ;-)
  • Zondag
    Toch maar een beetje uitgeslapen, en dat is best lekker zo saampjes.
    Daarna op de stadfiets naar De Kuip voor de wedstrijd Feyenoord-FC Twente. Degelijk overwinning voor Feyenoord, dus weer vrolijk terug naar huis gefietst.
    Vervolgens zijn we samen nog de Schie in gesprongen om een Doenbrugje te doen, en dat waren dan de laatste 2.222 meter van de zwemtraining.
  • Ik ben er helemaal klaar voor (hoop ik).
    Voor de volgers: mijn racenummer is 2980 !


  • Bij de weg:  Leon en Sayida bewaken het huis !

maandag 7 augustus 2017

Ironmantraining - week 14



Het "taperen" is begonnen ;-)

  • Maandag
    Zoals gebruikelijk: rustdag. Na een dagje werken 'gewoon' naar huis gefietst. Samen met Louise gegeten en vervolgens op de fiets naar Delft om samen met Philip naar de film te gaan.
    Deze keer werd het Valerian and the City of a Thousand Planets in 3D. Vermakelijke film, die een stuk beter was als ik vooraf in gedachten had. En ook leuk om bepaalde dingen te herkennen uit de stripserie Ravian, waarvan ik enkele boeken heb.
  • Dinsdag
    RA-training op de Nenijto, maar voordat ik daar naar toe ging eerst mijn loopmaatje Leon opgehaald (rennend). Niet het hele programma afgewerkt, maar een beetje aangepast.
    Programma was oorspronkelijk: 5x 400m en 3x 800m met tempowisselingen. Ik heb geen tempowisselingen gedaan en maar 2x 800m gedaan, toen zijn Leon en ik weer richting huis gelopen.
  • Woensdag
    Na een beetje uitslapen zo rond negen uur richting Delft gefietst om bij Philip een bakkie koffie te drinken en daarna met Ruud, Wout en Philip (De Delftse Pensionada's) een rondje te fietsen.
    Deze keer ging het al slingerend richting Hoek van Holland. Het slingeren stopte wel even toen we tussen Vlaardingen en Maassluis bij het Scheur (wellicht in de volksmond al De Nieuwe Waterweg genoemd) aankwamen. Vanaf daar ging het bijna in een rechte streep naar de koffiestop in Hoek van Holland. Na de koffie met appelgebak zijn we weer terug geslingerd naar Delft, waar Wout en Ruud richting hun huis gingen. Philip heeft mij nog tot thuis vergezeld om aan z'n kilometers te komen. Ik vond 82 kilometer weer genoeg.
    Tegen het einde van de middag nog een klein stukje (zo'n 800m) gezwommen.
    's-Avond samen met Louise naar de film Dunkirk in Kino geweest. Indrukwekkend gefilmd met een heel goede soundtrack. De film gaf wel goede indruk hoe ellendig oorlog eigenlijk is.
  • Donderdag
    Een behoorlijk winderige dag. In de ochtend viel het nog wel mee, maar terug naar huis vanuit het werk was toch andere koek. Dikke tegenwind van ongeveer 7 Bft.
    's-Avonds bij de RA-training langs de Schie was het al een beetje afgenomen, nog maar windkracht 6. Na de oefeningen heb ik 2x 2000m en 2x 1000m gerend, toen was ik dicht genoeg bij huis om daar maar naar toe te lopen. Daardoor was ik ruim op tijd om de "Leeuwinnen" (op TV) te zien winnen van The English Ladies met liefst 3-0!!!
  • Vrijdag
    Een heel rustig dagje. Gewoon werken, boodschappen gedaan en Louise een beetje geholpen met inpakken voor haar reis zaterdag naar Buitenkunst aan het Randmeer (tegenover Elburg).
  • Zaterdag
    De wekker ging al redelijk vroeg (net na zessen) omdat Louise helemaal naar de Flevopolder ging fietsen (zo'n 150km met kampeeruitrusting), stoer hé! Dus eerst nog samen koffie gedronken en net na zeven vertrok Louise.
    Rond elf uur kwam RA-clubgenoot Matt, want wij gingen samen de Jan de Koele zwemtocht doen. Daarvoor moesten we naar het plaatsje Batenburg. 
    Omkleden in de regen (voor de start).
    Daar was de start in de haven aan de Maas en de finish drieënhalve kilometer stroomafwaarts in Appeltern.
    Een heel gezellige zwemtocht waar je wordt begeleid door de fanfare op een boot.
    Ik deed er ongeveer 5 kwartier over (Matt kwam net na mij uit het water).

    Na afloop een lekker soepje en onze kleren waren netjes naar de finishlocatie gebracht. Na het omkleden zijn we door een vrijwilliger weer netjes terug naar Batenburg gebracht.
    Daarna met een zonnetje aan de lucht weer naar huis gereden. Ik was nog ruim op tijd om de wedstrijd om de Johan Cruijff Schaal op TV te zien.
    Vervolgens ook nog WK Atletiek gekeken, dus al met al een zeer sportieve dag.


  • ZondagLekker lang uitgeslapen, om tegen half twaalf de laatste lange duurloop voor de Ironman te doen. Na zo'n 20 kilometer nog even bij Leon (RA-er) langs geweest. Daarna de laatste 2 km rustig naar huis gelopen.
  • En nu maar 'hopen' dat de voorbereiding zijn vruchten gaat afwerpen, maar ik denk van wel als er niks raars tussen komt.

Nieuw leven inblazen ? ? ?

 De vraag is zal ik weer eens wat nieuw leven in deze blog gaan blazen ? Geen idee of er iemand is die dit leest, maar mocht het zo zijn: la...