Tegen tienen vertrokken we richting Burgh-Haamstede, gelukkig was het nog niet al te druk op de weg, alleen het laatste stuk werd het duidelijk dat er 'iets' te doen was. Louise heeft me afgezet bij de sporthal en heeft de auto een kilometer verderop geparkeerd en heeft me daarna weer snel teruggevonden in de sporthal. Ruim op tijd om alles voor de start op het gemak te doen, omkleden, nummer opspelden, vaseline smeren op de kwetsbare plekken (liezen, tepels). Nog even babbelen met wat andere deelnemers en daarna op het gemak richting de start in het centrum van Burgh-Haamstede. Het startschot zou om twaalf uur gelost worden, waarbij we ook echt op de twaalfde slag van de kerkklok moesten wachten.
 |
| Direct na start (met dat gele petje ben ik). |
Daarna mochten we gaan voor de negende Zeeland Marathon vanaf de Kerkstraat via de Hogeweg en de Domaniale Bossen richting het eerste stuk strand van zo'n anderhalve kilometer. Daarna het eerst stuk van de Pijlerdam (stormvloedkering), de Roggeplaat, tweede stuk Pijlerdam, over het werkeiland Neeltje Jans om vervolgens via het derde en langste stuk van de Pijlerdam langs De Banjaard over de dijk naar het tweede stuk strand te lopen op zo'n twintig kilometer. Tot dat moment ging alles nog redelijk voortvarend met een gangetje van net boven de 12 kilometer per uur, oftewel net onder de vijf minuten per kilometer.
 |
| bijna op de helft |
Vanaf het strand van Breezand werd het toch een stuk pittiger. We moesten een behoorlijk eind over/door het mulle zand om bij de 'strandlijn' te komen (het was op dat moment laag tij). Het zand was ook zompiger dan vorig jaar en liep daardoor een stuk zwaarder. De temperatuur was nog redelijk dankzij een flauw briesje (maar fris is anders). De kilometertijden gingen daarom richting de vijf-en-een-halve-minuut. Na een dikke acht kilometer strand net voor Domburg weer de duinen in. Via de Hamster Manteling Domburg (als hamsterbaasje lees je toch gauw 'hamster-marteling', en dat klinkt toch raar zo rond dierendag) langs Domburg naar Westkapelle. De warmte was steeds meer voelbaar en ging zijn tol eisen, echter de kilometertijden bleven wel rond de vijf-en-een-halve-minuut schommelen met een paar uitschieters rond de zes minuten (strand op en af, en de trappen in de duinen). Net voor de veertigste kilometer werd het 'hoogste punt' bereikt, wel zevenentwintig meter, om vervolgens weer richting het diepste punt te gaan. Nog een kilometer strand als toetje.
 |
| de laatste loodjes |
De laatste achthonderd meter over de 'gewone' weg richting de finish.
Die ik moe, maar toch heel voldaan, passeerde na drie uur en vijfenveertig minuten en eenenvijftig seconden (netto).
Van de 1750 inschrijvers zijn er 1141 gefinisht. Ik eindigde op de 135ste plaats, al met al geen slecht resultaat. Gelukkig heb ik mijn beide supporters (Louise stond ook nog twee keer langs de route mij aan te moedigen) niet te lang op mij laten wachten. Na de finish met Louise en haar broer Ko (de andere supporter) naar Vlissingen, lekker gedoucht bij Ko en daarna buiten in de tuin nog een biertje gedronken. Om zes uur richting de boulevard waar we bij 'ons vaste restaurant' Solskin mosselen gingen eten. En ook na een marathon smaken ze geweldig met een lekkere Westmalle ernaast. We hebben het niet te laat gemaakt want zondag volgde deel twee van het marathon-weekend.
Zondag liep de wekker al om half zes af. Ko was zo vriendelijk om een ontbijt en koffie voor ons te maken. Rond half zeven vertrokken we vanuit Vlissingen wederom richting Burgh-Haamstede. Het was nog donker en zodra we Vlissingen uitreden daalde de temperatuur onder de tien graden en waren er her en der mistbaken. Het was nog rustig op de weg, maar hoe dichter bij Burgh hoe drukker het werd. Op het moment dat we de afslag tot het 'zijweggentje' namen om de auto te parkeren (ruim voor de sporthal) begon de file te ontstaan. Het was plots een drukte van jewelste en ook duidelijk merkbaar dat er meer mensen wandelen dan rennen. Het was dan ook maar goed dat de start van de wandelmarathon niet midden in het dorp was.
Volgens het programmaboekje zou er om de tien minuten in groepen van ongeveer 750 mensen gestart worden vanaf acht uur. Echter het was ons niet geheel duidelijk hoe die groepen nu ingedeeld waren. Tegen achten zijn we dus maar naar de startstreep gelopen om daar ook op zoek te gaan naar een oud-schoolgenote van Louise, die helemaal vooraan scheen te staan. Dat bleek ongeveer hetzelfde te zijn als zoeken naar een speld in een hooiberg (ook met telefonisch contact). Om acht uur werden we 'weggeschoten' en ging ik (samen met Louise en drieduizend anderen) op pad voor nog een marathon. Na een paar honderd meter hadden we de vroegere schoolgenoot (met vriendin) van Louise gevonden en hebben we gevieren ruim vijftien kilometer gezamenlijk gelopen.
 |
| Strand bij Burgh-Haamstede |
 |
| tussen de dammen |
Bij de eerste verversingspost Strandpaviljoen Breezand zijn Louise en ik even gaan zitten om een bekertje koffie te nuttigen, terwijl de twee Vlissingse dames doorliepen. Vervolgens zijn we op ons eigen tempo lekker verder gewandeld. Bij de tweede consumptiepost na een dikke dertig kilometer hebben we in de massagetent uit de zon kunnen genieten van een frisdrank en een eierkoek. Vervolgens de duinen in en werden de laatste loodjes extra zwaar. Vooral voor Louise omdat die last begon te krijgen van een blaar, die ze al een beetje had behandeld bij de verversingpost. Helaas heeft dat niet helemaal mogen helpen want de laatste vijf kilometer werden er niet beter op. De blaar ging steeds meer pijn doen en het lopen ging dus ook niet meer zo makkelijk. Toch heeft ze zich er goed doorheen geslagen en kwamen we na dik acht uur onderweg te zijn geweest aan in Zoutelande. Helaas had Ko ons gemist toen we het laatste stukje over de dijk liepen, maar na een belletje was hij snel in de finishtent. Vervolgens heeft Ko ons naar Burgh gebracht, waar we na een hapje (falafelschotel) te hebben gegeten, werden afgeleverd bij de auto (die zonder bekeuring daar heel de dag in de berm geparkeerd stond). Na een uur rijden waren we weer thuis, snel de tassen leeggegooid, om het weekend met een Leffe af te sluiten. Moe gingen we naar bed en vielen als een blok in slaap.
 |
| Louise's voeten na wandelmarathon |
 |
| Henk's voeten na hardloop- en wandelmarathon |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten