Na-marathonse week (19e Ladies & Gentlemensrit)

Wat doet iemand de week na een ‘dubbele’ marathon. Eigenlijk hoort die veel te rusten, alleen dat kwam er toch niet helemaal van. Vader in het ziekenhuis wegens problemen met z’n hart. Dus maandag moest ik naar het ziekenhuis om aan te ondervinden dat de communicatie ook daar voor verwarring zorgt. Vorige week donderdag werd Louise gebeld of we (bijna direct) langs wilden komen. Dat was een beetje lastig, omdat we allebei werken. Louise had toen een afspraak voor mij gemaakt op maandag (3 oktober). Die maandag geen arts (zoals gesuggereerd), maar een verpleegster (ook niet erg). Haar was verteld dat wij een gesprek aangevraagd hadden, (niet dus), maar we wilde wel graag enige uitleg over het plaatsen van een ICD. Pa en ik kregen de uitleg en die was redelijk helder, ook zo'n ICD in het echt gezien.
Dinsdag is de ICD geplaatst, helaas niet onder de reeds ‘gewonde’ arm, zodat hij nu met beide armen niet kan wat normaal zou moeten kunnen. Rechts is nog herstellende van een peesoperatie en nu zit links de ICD en daarom mag deze arm niet boven zijn hoofd getild worden. Is toch lastig zeker als je al 79 bent. Verder is de operatie goed verlopen en de ICD is ook al getest (onder narcose).
Daardoor kon ik dinsdagavond ‘gewoon’ bij de alteliekvereniging gaan trainen. Nu werd het alleen een heen-en-weertje naar de baan en een stukje inlopen met de groep. Daarna weer naar huis want de marathon zat nog goed in de benen.
Woensdagavond had Runningteam Korendijk (Roparunteam 121) de eerste vergadering voor de editie 2012. Daarom vooraf nog even bij Pa langs om het laatste nieuws te horen (donderdagmorgen naar huis) en daarna richting Zuid-Beijerland (basis van ons team). Weinig verrassingen, maar dat is gelukkig ook normaal voor een team dat al voor de tiende keer gaat meedoen.

Donderdag mocht pa naar huis, daarom een hele dag niet naar het werk. Net voor tienen kon ik hem meenemen uit het ziekenhuis en rond half elf zat hij weer in zijn eigen stoel. Na een lekkere kop koffie, ben ik de meest noodzakelijk boodschappen gaan doen. Nieuwe medicijnlijst bij de apotheker brengen, bij de fysio doorgeven dat pa weer thuis is en weer behandelt kan worden aan zijn arm. Daarna gewoon dingen wezen halen om te eten en te drinken. Zo rond half een kwam er iemand van thuiszorg langs om door te nemen wat er door hun gedaan zou worden. Na het avondeten ben ik weer richting huis gegaan met het idee dat pa zichzelf (met de thuishulp) wel kan redden.
Voor vrijdag had ik nog een uitnodiging lopen om bij een boekpresentatie te zijn in Den Haag. Bijna ging dat mis, omdat er een treinstoring bij Delft. Gelukkig was dat weer net op tijd verholpen, waardoor ik toch ruim op tijd in Den Haag Centraal aankwam (Louise kwam vanuit Haarlem en had geen problemen). Helaas kregen we, op de weg van het station naar Wijnlokaal 1900, een fikse bui op ons kop. Het boekje is een beetje apart, er staan allemaal waslijntjes in. En aangezien er twee foto’s van mij instaan kreeg ik ook zo’n boekje, wel leuk om je eigen foto in een boek te zien. Het boekje heet ‘Clotheslines’ oftewel ‘waslijnen’.
Zaterdag lekker uitgeslapen en ’s-middag naar een bijeenkomst van de Vrouwelijke Ondernemers Overschie geweest, eigenlijk wilde ik ook eens graag weten waar Louise een deel van haar tijd aan besteed.

Zondag konden we het toch weer niet laten om een beetje actiever te doen, want de 19e Ladies & Gentlemensrit van de Hoekse Renners uit Puttershoek stond op het programma. Daar proberen we sinds een paar jaar toch steeds aan mee te doen. Niet dat we voor de prijzen gaan maar het is wel een heel leuk gebeuren. Het is een soort koppeltijdrit, waarbij een ‘heer’ een ‘dame’ naar een goede tijd loodst. Het klassement wordt nog aangepast door een leeftijdscorrectie (te lastig om hier allemaal uit te leggen). Al met al een heel gezellig gebeuren waarbij je zo’n twintig kilometer hard moet fietsen. Er deden dit jaar zes echte dames mee en Louise (en ik) werd(en) vijfde in een tijd die iets trager was dan voorgaande jaren. Maar wat wil je als de ‘dame’ een wandelmarathon en de ‘heer’ een hardloop- en wandelmarathon in de benen heeft. Hoe dan ook: tevreden keerden wij weer huiswaarts :-)