Gezond 2015

De cijfers van 2014

Afgelopen jaar (2014) heb ik weer redelijk gesport. Met enkele hoogtepunten, maar ook dieptepunten.
Hoogtepunten waren onder andere:

• Arctic Tour: fietstocht in Canada vanaf Vancouver naar Inuvik (boven de Poolcirkel).
• In Flanders Field Marathon: Belgische Marathon vanaf Nieuwpoort naar Ieper, grotendeels lopend langs de frontlinie van de Eerste Wereldoorlog.
• A4 Run: Halve Marathon over nieuw stuk van de A4 (snelweg).

 Dieptepunten waren onder andere:

• Zeeland Marathon: Want uitgestapt na ruim 25 kilometer wegens maagproblemen.
• 1/3 Triathlon Oud-Gastel: Wegens lichte achillespeesblessure niet gelopen, wel gezwommen en gefietst.

Verder ging vrijwel alles dit jaar een stukje langzamer dan de jaren hiervoor.
Je wordt ouder Henkie ;-)
Maar dat heeft het plezier in het sporten niet dwars gezeten :-)

Hieronder de 'kille' cijfers van de gemeten aktiviteiten:

• 2529 kilometer gefietst (bijna 140 uur)
• 2304 kilometer gerend (bijna 220 uur)
• Een kleine 5 uur besteed aan (2) triathlons
• Een 'halve' marathon (20km) trailrunnen
• Een 'dikke' marathon gewandeld (vooral in en om Wenen).

A.V. Spirit goes British

Zaterdag 22 november 2014

De Oud-Beijerlandse atletiekvereniging A.V. Spirit ging dit keer op de Engelse toer. Alle afstanden waren die dag in Engelse maten, te weten: 1, 3, 5 en 10 Mile.

Louise en ik deden mee aan de 10 Mile.

De start was op de atletiekbaan van Spirit en we vertrokken stipt om elf uur. Het was mooi najaarsweer, zonnig en een beetje wind (kracht 3 of zoiets). Vervolgens via het fietspad langs de Langeweg ongeveer vier kilometer (beetje wind tegen) en de Zuidzijdsedijk (ruim tweeeneenhalve kilometer) richting Zuidzijde. Net voorbij “De Drie Linden” linksaf de Noorddijk op, hier hadden we de wind vol op de kop. Gelukkig liep op dat moment Armand Stolk gelijk met mij op en konden afwisselend voorop lopen. Na twee kilometer Noordijk wederom linksaf voor een dikke kilometer de Klein Zuidbeijerlandseweg op. Aan het einde daarvan moest Armand er helaas af, waardoor ik de terugweg op de Langeweg alleen moest doen. Gelukkig was het laatste gedeelte wel met de wind in de rug en kom ik langs de Langeweg nog een klein beetje versnellen. Na één uur tien minuten en zes seconde was ik weer terug op de baan.

Moe en voldaan heb ik daar staan wachten tot Louise op de baan verscheen (na één uur zevenentwintig minuten en vijftien seconden). En ook Louise was zeer tevreden over haar prestatie.

Daarna hebben nog even gekeken naar de 1 Mile. Het was leuk om te zien hoeveel kinderen daaraan meededen en met plezier aan het rennen waren.

De volledige uitslag is te vinden op uitslagen.nl.

A4 Run Steenbergen

Zondag 9 november 2014

Het gebeurt niet veel dat er een wedstrijd gelopen wordt op een parcours dat maar één keer mogelijk is. Maar zondag was het zover de A4 Run Steenbergen. Op een gedeelte van een nieuw stuk A4.

Over een paar weken wordt dit stuk weg geopend voor auto, maar hardlopers mochten hem dus al een beetje inwijden.

De start was net buiten Steenbergen, dicht bij een industrieterrein. Omkleden kon in een tent, en je tas werd opgeslagen in een soort vrachtwagenaanhanger (en dat was –zeker voor een eenmalige loop- goed geregeld).

Vanaf de start ging het eerst richting Dinteloord, waar de huidige A4 (vanaf Rotterdam richting Antwerpen) ophoudt). Eerst een klein stukje omhoog om na ongeveer 1 km onder de Steenbergsche Haven (aquaduct) te rennen. Alles niet in een rechte lijn maar met een flauwe kromming naar het noordoosten. Het eerste keerpunt was net na de Steenbergsche Vliet (bijna 6 km), daarna weer terug richting start en finish. Dus nog een keertje onder het aquaduct door (deze keer na zo’n 10,5 km). Start en finish passerend na 11,6 km en doorlopen richting Halsteren. Hier leek het wel harder te waaien dan vanaf het eerste keerpunt. Het eerste stuk was met wind in de rug, maar na het eerste keerpunt kregen we de wind steeds meer tegen en dus tussen de 11 en 16 km steeds feller tegen. De weg bleef in zo’n zelfde soort kromming lopen, maar nu richting zuidoost. Het tweede keerpunt lag net voorbij de 16 km. De laatste 5 km was gelukkig met de wind in de rug, al was het tempo er wel een beetje uit. Een echte versnelling zat er niet meer in. Uiteindelijk toch redelijk tevreden in één uur zevenendertig minuten en vijfenvijftig seconden gefinisht. Goed voor de 76^ste plek (van de 357 finishers). In mijn categorie (mannen 55+) ben ik 11^de geworden (van de 44).

Al met al een mooie bijzondere loop, ook dankzij de goede organisatie.

Maar dit was wel “eens maar nooit weer”.

Marathons en andere (sportieve) gebeurtenissen

Augustus t/m oktober 2014

Na de fietsvakantie in Canada de looptrainingen weer snel opgepakt. De dag (donderdag 14-8) na thuiskomst direct een klein rondje (9 km) wezen lopen, al was dat meer om de jetlag te bestrijden dan training, maar toch.

Vrijdagavond (15-8) Feyenoord zien gelijkspelen tegen Heerenveen.

In het weekend daarna zowel op zaterdag (10,5 km) als op zondag (12 km) gerend.

Dinsdag en donderdag weer gewoon wezen trainen bij Rotterdam Atletiek, met tussendoor een rustig kort loopje (9 km) op woensdag.

Vrijdagmiddag (22-8) in een heftige regenbui naar Vlissingen gereden om de Homerische Rockopera “O die zee” te bekijken, een hele mooie voorstelling op een geweldige locatie (de slotgracht van Fort Rammekens).

’s-Zondags hardlopend naar De Kuip om Feyenoord te zien verliezend tegen Utrecht en na afloop weer “vrolijk” terugrennend naar huis. Op die manier toch maar weer een halve marathon afgewerkt te hebben.

Dinsdagavond bij RA 14 keer 400m gelopen (met alles wat daar omheen komt kijken). En woensdag een rondje van zo’n elf kilometer.

Het loopweekend begon deze keer al op vrijdag om veel kilometers te maken. Dat betekende op vrijdag 15 kilometer op zaterdag 28 kilometer en op zondag wederom 15 kilometer, totaal dus bijna 60 kilometer.

Dinsdag (5x (200-400-600)) en donderdag (minutenloop) weer naar de Nenijtobaan.

• Zaterdag (6-9) stond de als eerste serieuze uitdaging na de vakantie op het programma: de kwart-triathlonvan Binnenmaas. Zoals gebruikelijk was mijn start (het zwemmen) niet geweldig, met ruim 24 minuten over één kilometer kwam ik als 139^ste uit het water. Fietsen ging al een stuk beter, want een kleine vijf kwartier later was ik opgeklommen naar de 118^ste plek. Het lopen is gelukkig nog steeds mijn beste onderdeel, zodat ik nog best veel mensen kon inhalen. Na drie kwartier rennen kwam ik als 52^ste over de finishlijn in een totaaltijd van 2 uur 28 minuten en 34 seconden.

Zondag een klein rondje (9 km) wezen uitlopen, dinsdag en donderdag weer naar de Nenijtobaan.

• Zaterdag (13-9) op pad naar Nieuwpoort (België) om mijn startnummer op te halen voor de In FlandersField Marathon, die dit jaar extra bijzonder was omdat het honderd jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog (Grote Oorlog) begon en die zijn sporen wel heel nadrukkelijk in België heeft achtergelaten. Het inschrijfbureau was gevestigd bij de startlocatie (zondag om 10 uur), de vismijn van Nieuwpoort. Op mijn startnummer stond niet alleen mijn eigen (voor)naam, maar ook de naam van een gesneuvelde soldaat (ArthurCollins). Dit maakte het toch wel extra bijzonder en maakte het ook wel duidelijk dat dit niet zomaar een marathon is. Ook het parcours is niet zomaar gekozen, maar loopt vrijwel helemaal langs het Westfront van de Grote Oorlog (een deel dan – want de totale afstand was meer dan 750 km, en liep van de duinen en stranden in Nieuwpoort langs de IJzer over Diksmuide, via het kanaalIeper-IJzer richting Ieper, waar het oostelijk in een boog omheen liep (de Ieperboog). Het passeerde Wijtschate en Ploegsteert. Rijsel en Armentiers (Armentières) waren in Duitse handen. Vandaar liep het verder door het Noord-Franse heuvelland, langs de Somme en Verdun tot aan de Vogezen en de Frans-Zwitserse grens in Belfort).
  Hoe dan ook een parcours met een heel bijzondere geschiedenis. Niet alleen het startnummer was bijzonder, maar ook het shirt was bijzonder. Ook Louise, die mocht meefietsen vanaf kilometer 18, kreeg een speciaal shirt (om herkenbaar te zijn als begeleider).Na een hapje gegeten te hebben in Nieuwpoort gingen we op weg naar Ieper, waar we net buiten de stad een hotel hadden geboekt. Ook dit hotel (Kasteelhof ’t Hooghe) had een bijzonder oorlogsverleden, zoals je kunt lezen via deze link.De pastamaaltijd hebben we genuttigd in ’t Nonnebos, een soort familierestaurant waar van alles en nog wat te doen is voor jong en oud. Het eten was gelukkig precies wat een marathonloper nodig heeft en samen met een heerlijk glas Nonnetjesbier smaakte het uitstekend. Terug bij het hotel nog een Westmalle Tripel als ontspanningsdrank gedronken.
  Zondagmorgen ging om kwart over zes de wekker. Om zeven uur aan het ontbijt, want tussen half acht en acht uur zouden de bussen richting Nieuwpoort vertrekken vanaf het station Ieper.Bij de start (bij de vismijn in Nieuwpoort) was het gezellig druk, zo’n dikke duizend lopers stonden aan het vertrek. Het startschot viel om 10:00 uur en ik had besloten om met de pacers voor de drie en een half uur mee te lopen. Zij begonnen iets te snel en toen ze na een paar kilometer hun tempo lieten terugzakken naar vijf minuten de kilometer, ben ik maar op eigen tempo door gegaan. Na ruim acht kilometer raakte het parcours voor het eerst de IJzer (want er moest een ommetje gemaakt worden om toch aan de juiste marathonafstand te komen), Na een dikke kilometer verlieten we weer de IJzer en gingen op pad richting Stuivekenskerke en daarna weer terug langs de IJzer (vanaf 12,5 km) richting Diksmuide, waar Louise bij het 19km-punt klaarstond om met mij mee te fietsen. Na ruim 25 kilometer verlieten we de IJzerdijk en vervolgde de route over de Ieperleedijkstraat langs het Kanaal Ieper-IJzer.
  Na drieëndertig kilometer staken we een brug over naar de andere kant van het kanaal. Het einde van het kanaal was vlak voor de 41^ste kilometer, vanaf daar ging de route om de stad heen om vervolgens via de  Menenpoort te finishen na drie uur en 26 minuten (126^ste van de ruim duizend deelnemers) op de Grote Markt van Ieper. Zeer voldaan een heel bijzondere marathon tot een goed einde gebracht.
  

  

• ’s-Maandags 6 kilometer uitgelopen en donderdag bij RA getraind om zaterdag mee te doen aan de korte versie (20km) van Trail by the Sea. Ondanks dat ik een mooie uitslag liep (7^de veteraan in 1:53:24), was ik (en vooral Louise) niet tevreden over de organisatie. Omdat er besloten was om een 10km toe te voegen aan de wedstrijd (die tegelijkertijd startte), was het de eerste kilometers te druk, Dit resulteerde in wat filevorming bij smalle en steile stukken in het parcours. En nadat Louise had besloten daardoor het parcours van de 10km te volgen, ontbrak daar weer een cruciaal lintje waardoor het voor haar (en wat mede-loopsters) een beetje spoorzoekertje werd.Vond het ook heel jammer dat de organisatie, na mijn aanmerking (waarom niet gesplist starten) die ik via een webformulier kenbaar had gemaakt, pas bij navraag met een (voor mij onbevredigd) antwoord: “twee wedstrijden in één is altijd lastig” kwam. Wellicht vinden zij het aantal belangrijker dan een goede doorstroom van de deelnemers.

In de daarop volgende twee weken een viertal rustig trainingen gedaan. Dinsdag (23-9) 5x 400 + 1000 + 5x 400 bij RA en donderdag (25-9) 400 + 600 + 800 + 3x 1000. Zaterdag een rustig korte loop (10km)  en vervolgens dinsdag (30-9) op de Nenijtobaan 6x 600 + 4x 400.

• Want zaterdag 4 oktober stond de Kustmarathon Zeeland op het programma, ook wel bekend (volgens de Zeeuwen) als de zwaarste marathon van Nederland. Helaas was dat dit jaar voor mij zeker het geval, want ondanks een goede start (halve marathontijd in 1:45) ging het kaarsje na zo’n 25 kilometer uit. Ik kreeg last van mijn maag en na ruim 27 kilometer besloot ik dat het beter was om te stoppen. Gelukkig was Louise op dat moment bij haar broer Ko in Vlissingen (na mij te hebben gebracht bij de start en onderweg nog 2x te hebben aangemoedigd), ik heb haar dankzij een mobiel van een vrijwilliger kunnen bellen. Na een paar bakjes thee en een lekkere douche bij Ko, was ik gelukkig goed genoeg hersteld om mosselen te gaan eten bij Solskin op de boulevard in Vlissingen (is toch een beetje traditie).

Daarna toch maar even wat rustig aan gedaan, tot afgelopen afgelopen zaterdag (18-10) de Vlietloop bij de ijsbaan in Puttershoek op het programma stond. Deze werd georganiseerd door Roparunteam “wemove177”. Dit ging wel weer goed naar omstandigheden (behoorlijk warm). Na tweede mooie rondjes (10km) door de polder finishte ik op de ijsbaan na 43:13 (als 8^de man) en Louise kwam na 53:58 (als 5^de vrouw) over de finish.

Voorlopig doen we (in oktober) niet al te veel meer op sportief gebied.

Wellicht volgt er binnenkort een verslag van de A4-run bij Steenbergen (9 november 2014)

Arctic Tour 2014 - Canada

Een poosje geleden hebben Louise en ik een verre reis gemaakt naar de westkust van Canada.
We daar vrienden wonen, die we hebben leren kennen op onze fietstocht door Afrika.
Dat zijn Rae en Ursula, die woonden eerst in Toronto, maar zijn verhuisd naar Squamish (dat ligt tussen Vancouver en Whistler).
Om een lang verhaal kort te houden: Wij vonden het een mooi idee om gevieren naar de Noordelijk IJszee te fietsen (die tocht heet: Arctic Tour).
Zo gezegd, zo gedaan.
Alleen niet met z'n vieren, maar met een reisorganisatie die deze trip op het programma heeft staan.
Dat houdt dus in, met begeleiding en bagagevervoer (best luxe dus).
Vooraf een paar dagen bij Rae en Ursula "gewoon" op visite, maar daarna echt op pad.
Rae, Louise en ik zijn vanuit Squamish op de fiets naar de startlocatie in Vancouver gereden, Ursula met de auto en de bagage.

De fietstocht startte vanuit Vancouver en via de ferry vanaf Horseshoe Bay naar Nanaimo (Vancouver Island). Op Vancouver Island in 6 dagen naar het noorden tot Port Hardy.
Daar op de boot naar Prince Rupert (één overnachting in een motel), om de dag erop met de Alaska Ferry naar Skagway (Alaska-USA) te varen (met overnachting op de boot).

We hebben vervolgens zo'n kleine 25 kilometer in de Verenigde Staten (Alaska dus) gefietst. De grens met Canada lag op de "top" van de White Pass (net boven de 1000m).
De weg volgde voor het grootste gedeelte de route die dik honderd jaar geleden door duizenden goudzoekers was afgelegd. Ook wij gingen dus via Whitehorse (waar een geweldige bierbrouwerij is: de Yukon Brewery) en vervolgens naar de goudzoekersstad Dawson City. Dat in 6 fietsdagen en 1 rustdag in Whitehorse.

Na de rustdag in Dawson City begon het echte werk. Acht dagen fietsen over de Dempster Highway, een dirtroad (geen asfalt, maar een verstevigde "gravelweg" met veel stof (als het droog is) of veel plakmodder (als het nat is). Gelukkig hadden we beide opties, dus we weten het verschil (stof is minder erg - vooral voor de fiets).
Op de Dempster Highway (zo'n 735 kilometer) waren we met 25 fietsers (24 toeristen en 1 begeleider, sweep genoemd omdat die als achtervang fungeerde bij problemen). Van die 25 fietsen zijn er 9 stuk gegaan, met name de derailleur. En deel kon gerepareerd worden (want er was een handige fietser in de groep), wat er dan soms op neer kwam dat er een soort single speed van gemaakt werd.
Gelukkig is ons dat bespaard gebleven en hebben zowel Louise, Ursula, Rae en ik de finish in Inuvik ongeschonden gehaald.

Als toetje hebben Louise en ik nog een Mckenzie Delta Tour gedaan, met als hoogtepunt onze duik in de Noordelijk IJszee.

Zie hier ons fotoboek om een kleine impressie te krijgen, hoe het was.

Foto's Triathlon Ter Aar 2014

Onderstaande foto's zijn gemaakt tijdens de triathlon van Ter Aar op zondag 18 mei 2014.
Terwijl mijn vrouw Louise meedeed aan de kwart-triathlon, waarin ze haar persoonlijk record danig verbeterde (met zo'n 10 minuten), heb ik de tijd genomen om wat foto's te schieten.
Mocht je geïnteresseerd zijn in één of meerdere foto(s), stuur een e-mail naar:
henk@delftweg9.nl en geef aan welke foto(s) je wil hebben.
Je kan dat doen door, of het betreffende nummer door te geven, of het fotootje in de e-mail bij te voegen (deze zijn maar 65kb).
Ik zal je dan het origineel (ongeveer 4Mb) gratis toesturen.