Binnenmaas
Triathlon
Klaar voor de start !
Foto: Hans Blom
|
Afgelopen
zaterdag (2 september) stond de jaarlijkse Triathlon
van Binnenmaas voor de 32ste keer op het programma. Ik doe daar al
vanaf het begin aan mee (een enkele keer uitgezonderd, maar al zeker 25 keer),
dus kon ook deze niet verstek laten gaan. En zeker niet als Ironman 😊
Na de Ironman heb ik
niet al te veel gedaan. Niet meer gezwommen en ook niet op de racefiets
gezeten. Ben alleen een paar keer bij de atletiekvereniging wezen lopen, maar
niet voluit.
Daardoor was deze keer
de grote vraag: hoe zou ik de Ironman verteerd hebben?
Eerlijk gezegd viel het
niet tegen.
Het weer was goed, niet
te warm en niet te koud. Zonnetje bij de start van het zwemmen,
watertemperatuur ongeveer 20 graden. Dus heb ik 'stoer' zonder wetsuit
gezwommen. Ik denk niet dat ik met wetsuit veel sneller ben, maar het voordeel
van zonder is dat ik me dan niet uit dat pak hoef te wurmen. Ben achteraan
gestart en een beetje de rustige route gekozen. Helaas zijn er toch altijd wat
zwemmers die een beetje minder koersvast zijn en plots over je heen willen
zwemmen. Daar heb ik weinig of geen last van gehad, maar ze waren er wel weer
begreep ik van andere deelnemers. Tijdens het zwemmen trok de wind wel wat aan,
waardoor de golven ietsje hoger werden. Vergeleken met de vorige keer was ik nu
elf seconden langzamer (25:20 om 25:09), dus dat mag geen naam hebben. Echter
de wissel kostte me nu bijna een minuut extra (4:21 om 3:37). Wellicht kwam dat
omdat tijdens het zwemmen een beetje nattigheid naar beneden kwam waardoor ik
wat langer nodig had om mijn voeten droog te wrijven😜
Tijdens het fietsen
ging het parcours over twee ronden bekend terrein. De omstandigheden waren oké,
droog en niet al te veel wind. En enkele keer was er wat verkeer, waardoor het
een beetje voorzichtiger moest. De 'ergste' opdoffer kreeg ik net na het ingaan
van de tweede ronde toen ik werd ingehaald door een zeventigplusser (Aart van den Breevaart Bravenboer - gelukkig heb
ik hem weer bij het lopen kunnen voorbij steken). Mijn benen hadden
merkbaar nog wat moeite hadden met de pedalen, de kuiten stribbelde wel een
beetje tegen. Desalniettemin was ik zelfs tien seconden sneller dan vorig jaar
(1:18:26 om 1:18:36). Dus ook daar geen echt verschil.
 |
Op naar de tweede fietsronde.
Foto: Laura Bal |
Ook de tweede wissel
was weer trager dan het jaar ervoor (3:25 om 2:46), dus ik voelde de bui al een
beetje hangen. Ook de beginmeters van het lopen waren niet erg goed. Mijn
linkervoet had besloten om nog even een dutje te doen en die werd pas bij het keerpunt
(van de vier heen-en-weertjes) wakker. Vervolgens ging het redelijk gestaag en
heb ik weer een aantal atleten kunnen inhalen. Maar ik was niet sneller dan
vorig jaar (46:58 om 45:56), dus bijna één minuut langzamer. Daardoor was de
eindtijd ruim twee minuten trager (2:38:28 om 2:26:03) dan in 2016.
Wel was ik in de
klassering twee plekken naar voren geschoven. Deze keer ben ik als 106e
geëindigd van de 170 finishers. Vorig jaar was dat plek 108 (van de 181).
Al met al lijkt het
erop dat de Ironman geen negatieve invloed heeft gehad op de uitslag en de
tijd. Maar de benen voelden toch anders dan normaal, die waren toch iets
gevoeliger dan anders. En al dat extra trainen van de afgelopen maanden is ook
niet terug te zien in het resultaat. Mijn herstel is onderweg, maar nog niet
voltooid!
Zondag 10 september om een uur of twee 's middags weet ik meer 😌
Ik hou jullie op de
hoogte, dus wordt vervolgd !
Overigens, hoe het met Louise is vergaan kan je lezen op haar blog.
PS
Wederom excuses voor de wat 'vreemde' opmaak, ik had het ook liever anders gezien, maar "Blogge.com" denk daar dus anders over 😡
Geen opmerkingen:
Een reactie posten