De eerste echte wedstrijd (voor mij) van dit jaar.
OK, ben tussendoor ook nog want andere dingen gedaan en
gezien, zoals onder andere:
- Maandag 5 januari naar de Zesdaagse van Rotterdam in Ahoy geweest, om wielrenners heel hard rondjes te zien rijden.
- Dinsdag 6 januari naar de Belgische band Ozark Henry wezen luisteren in het Oude Luxor Theater, een geweldig optreden waar helaas niet zo veel mensen op af gekomen waren.
- Maandag 12 januari naar “In Order of Disappearance” een gewelddadige, met een vleugje humor, Noorse film. Mooie beelden en zeer verrassend.
- Zondag 18 januari weer voor de eerste keer dit jaar naar De Kuip om Feyenoord te zien winnen van FC Twente met 3-1.
- Maandag 19 januari naar Vlissingen geweest om de verjaardag van Ko te vieren, wel daar een stukje wezen rennen.
- Dinsdag 20 januari met vrouwlief (want die was jarig) naar het Gemeentemuseum Den Haag om de tentoonstelling van Mark Rothko te bekijken. Maar zelfs die dag gewoon ’s-avonds wezen trainen bij de club.
- Maandag 26 januari het laatste deel van De Hobbit gezien, want ja, als je de vorige delen gezien mag je de laatste niet missen.
- Vrijdag 30 januari naar Paard van Troje om Vandenberg’s Moonkings te luisteren, en het klonk ‘ouderwets’ heavy. Oftewel een mooie kruising tussen Vandenberg en Whitesnake (de kenners weten dan genoeg).
Oh ja, nog wel iets georganiseerd sportief gedaan. Op
zaterdag 24 januari bij A.V. Fortuna meegedaan met de 1e Marathon testloop
2.0 (zoals zij dat daar zelf noemen). Dit hield in dat je achter tempolopers
met hesje meerdere rondjes van 5 km door Broekpolder liep. Ik heb daar 4
rondjes gelopen in tempo 5 minuten per kilometer. Goed georganiseerd en het
liep best prettig.
Maar na al die trainingen, was het zaterdag 7 februari
eindelijk zover !
De klassieker van de Hoeksche Waard (volgens de speaker van
A.V. Spirit – Rens Hoogvliet).
De start van deze 25 kilometer was op de atletiekbaan (Kikkershoek)
van Spirit en het schot viel om 12 uur. Direct ging mijn ‘grote concurrent’
Armand Stolk (oud clubgenoot – ik was lid van Spirit tot ik naar Overschie
ging) er als een haas vandoor. En natuurlijk kon ik het toch niet laten,
ondanks dat het tempo een stuk sneller was als ik van plan was, bij hem in het
spoor te blijven. De eerste kilometer ging in 4:08, terwijl ik eigenlijk zo’n
4:30 per kilometer wilde lopen. Na die eerste kilometer kwam ik voor Armand te
lopen en zakte het tempo naar 4:20. Zo rond de achtste kilometer moest ik Armand
toch een beetje laten gaan, ook omdat ik me niet over de kop wilde lopen in de
Heinenoordtunnel waar we na precies 10 kilometer indoken. Mijn tempo zakte nog
iets meer terug naar net boven de 4:30 en liep Armand weer iets verder van mij
weg. Na een poosje, zo rond de 18e kilometer ging het tempo naar net
iets onder de 4:30 en weer de afstand tussen Armand en mij ietsje pietsje
kleiner. Tussen de 22e en 23e kilometer kwam ik weer bij
hem (hij had een beetje last van z’n kuit) en uiteindelijk finishte ik in
1:50:22 (zo’n drie minuten sneller dan het jaar ervoor). Armand finishte een
klein minuutje na mij. Weer eens een ‘overwinning’ voor mij, maar dat was mede
te danken aan de kuitproblemen voor Armand (hopelijk niks ernstigs).
Later bleek dat ik zelfs de derde tijd had gelopen in de
categorie Mannen 55+, en kreeg een enveloppe met inhoud uit handen van Armand
aangereikt toen ik in de kleedkamer arriveerde.
Ik had na de finish, die lag in de showroom van sponsor VanSprundel, nog had staan wachten op vrouwlief die haar eerste 25-kilometerwedstrijd
liep. En ondanks dat ze dat deed in ‘trainingstempo’ bleek de volgende dag dat
ze daarmee een clubrecord bij Rotterdam Atletiek had gevestigd (dit omdat nog
niemand in haar leeftijdscategorie deze afstand ooit officieel had gelopen –
maar dat terzijde).
